واقعاً این ها را می خورند؟!+عکس

خوردن از کی با آدم بوده؟ بی تردید از ابتدای تاریک تاریخ زندگی بشر. و  تنوع غذاهای انسان ها هم به گستره زیستگاه های فرزندان آدم، ضرب در طول آن  است.

 

به گزارش روزگار نو، رویترز گزارشی تهیه کرده است تصویری از غذاهایی که برای ما عجیب و غریب است . این گزارش را مرور می کنیم:

 

نوعی کیک درست شده با حشرات در دانشگاهی در هلند. تحقیقات در این دانشگاه به  این نتیجه رسیده که حشرات، سرشار از پروتئین، می تواند پاسخگوی نیاز جمعیت  رو به ازدیاد بشر در قرن های آتی باشد:

 

 

 

نوعی غذا با موش در گوانجو:

 

 

نوعی غذا با خوکچه هندی در لیما:

 

 

آشپزی با گوشت بوش در بازار ابیجان ساحل عاج:

 

 

پیش غذای تهیه شده از حشرات در موزه تاریخ طبیعی نیویورک:

 

 

پسری در پایتخت مالاوی موش های پخته را بر چوب زده برای فروش:

 

 

در روستایی مشهور به مار،در شرق هانوی، مردی این خزنده را برای پخت آماده می کند:

 

 

 

پرورنده حشرات، کیفیت آنها را می آزماید:

 

 

خون پخته شده و امعا و احشای حیوانات:

 

 

 

خورشتی از گوشت سگ در رستوران معروفی در پیونگ یانگ:

 

 

 

پسرک برزیلی گونه ای از گورکن برزیلی را به فروش گذاشته:

 

 

نظامیان آمریکایی خون نوعی مار کبرا را در بانکوک می خورند:

 

 

 

بو داده مورچه:

 

 

غذا با سس مورچه درBarichara:

 

مهاجرت اکوسیستم‌ها پیامد «تغییرات‌ جوی»!

کارشناسان مطالعات جوی می‌گویند: با توجه به پیامدهای تغییرات جوی متاثر از فعالیت‌های انسانی به نظر می‌رسد که اکوسیستم‌ها در برخی از مناطق جهان برای بقای خود، روزانه چندین کیلومتر به سوی نواحی خنک‌تر نقل مکان می‌کنند. به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران ؛ محققان دانشگاه «استنفورد» و موسسه علمی «کارنگی»، ضمن اعلام این مطلب افزودند: اگرچه درختان به دلیل دشواری در نقل مکان از این قاعده که بتوانند روزانه چندین کیلومتر جا به جا شوند، مستثنی هستند اما با این حال این روند بسیار پیچده‌تر از یک جابه‌جایی ساده است. این مقاله که در ویژه‌نامه مجله «ساینس» به چاپ رسیده به بررسی «سیستم‌های طبیعی در شرایط آب و هوایی متغیر» می‌پردازد.
یکی از نتایجی که محققان به آن دست یافتند این است که تغییرات جوی طی دهه‌های آتی به احتمال زیاد شدت خواهد یافت و این مسئله فاش می‌کند که شدت این تغییرات بسیار سریعتر از تغییراتی است که اکوسیستم زمین طی 65 میلیون سال گذشته با آن روبرو بوده است.
به گزارش ایسنا به نقل از لایوساینس، به رغم کاهش قابل توجه انتشار گازهای گلخانه‌ای، شدت تغییرات جوی 10 برابر بیشتر از تغییراتی است که اکوسیستم زمین طی 65 میلیون سال گذشته شاهد آن بوده و اگر فعالیت‌های جوامع بشری به همین منوال پیش روند، شدت این تغییرات 100 برابر خواهد شد.
متاسفانه این جابه‌جایی محدود به اکوسیستم‌های زمین نمی‌شود بلکه شمار زیادی از گونه‌های مختلف جانوری نیز به نقاط دیگر نقل مکان کرده و اقلیم‌های کوچک‌تر و ترکیبات خاک‌ها نیز دستخوش تغییر خواهند شد. حال اگر به این شرایط، معضل آلودگی آب‌ها و هوا را نیز اضافه کنیم شاهد چالش‌ها و پیامدهای مخربی برای اکوسیستم‌های زمین خواهیم بود که بسیار مایوس‌کننده است.

آتشفشان چیست؟

آتشفشان یک ساختمان زمین شناسی است که به وسیله آن مواد آتشفشانی (به صورت مذاب ، گاز ، قطعات جامد یاهر 3)از درون زمین به سطح آن راه می یابند. انباشتگی این مواد در محل خروج، برجستگی هایی به نام کوه آتشفشان ایجاد می نماید. آتشفشان یکی از پدیده های طبیعی و دائمی زمین شناسی است که در طول تاریخ زمین شناسی نسبتا بدون تغییر باقی مانده و در ایجاد، تحول و تکامل پوسته و گوشته زمین نقش اساسی داشته و دارد. تولید مواد آتش فشانی و پدیده های مؤثر در ایجاد آتشفشان از دوره پرکامبرین تا عهد حاضر تغییر چندانی نداشته است و آنچه در این راستا تغییر کرده است، نوع دانسته ها، چگونگی اندیشیدن و نحوه بهره گیری از آنهاست.آتشفشانها پدیده های جهانی هستند و در سایر کرات منظومه شمسی به ویژه سیارات مشابه زمین یک پدیده عادی محسوب می شود و آتشفشان بی شک در کیهان نیز رخ می دهد.
همچنین پوشش سطحی ماه اغلب با سنگ های آتشفشانی پوشیده شده است و بارزترین ارتفاعات مریخ توسط آتش فشانها ساخته شده است.

فوران های فومرولی در برخی کرات مانند قمر آیو در سیاره مشتری یک پدیده عادی می باشد. زبانه های آتش و لکه های خورشیدی را جدا از ماهیتشان، می توان نوعی فوران آتش فشانی در خورشید تلقی نمود. علم آتشفشان شناسی به مباحث نحوه تشکیل و تحول ماگما، چگونگی جابجایی و حرکت انواع مواد، گدازه ها و ماگماها و نیز تحولات آنها در اتاقک های ماگمایی، چگونگی فعالیت آتش فشان ها و گسترش مواد آتشفشانی در سطح زمین، چگونگی تحول مواد آتشفشانی و ... اشاره می کند. علم آتشفشان شناسی از برخی علوم زمین چون پترولوژی ، تکتونیک جهانی، ژئوشیمی، چینه شناسی ، رسوب شناسی ، ژئوفیزیک ، کیهان شناسی و برخی دیگر از علوم تجربی مانند شیمی، فیزیک ، آمار و ریاضی کمک می گیرند. آتشفشانها دستگاههایی هستند که سطح زمین را با مناطق درونی زمین ، یعنی جایی که بر اثر بالا بودن دما ، سنگها به صورت مذاب‌اند، مربوط می‌کند و از آن گدازه‌های آتشفشانی ، مواد آذر آواری و گازها خارج می‌شود. هنگامی که مواد مذاب به سطح زمین می‌رسند. غالبا برجستگیها و اشکال خاصی ایجاد می‌کنند. در بسیاری از آتشفشانها ، فعالیت به یکباره به اتمام نمی‌رسد و در اکثر موارد ، مراحل خروج مواد یا مراحل فعالیت آتشفشانها با مراحل آرامش توام است. مرحله آرامش یک آتشفشان ، که ممکن است بسیار طولانی هم باشد، به نام مرحله خاموشی آتشفشان نامیده می‌شود (مانند مرحله فعلی سهند). در بعضی از آتشفشانها مرحله خاموشی ممکن است دائمی باشد، اما این امر نسبی است. اصطلاح آتشفشان معمولا تصوری از کوه مخروطی را در خاط تجسم می‌کند که قله آن شکل قیف مانند داشته و دهانه آتششان در داخل آن قرار دارد و معمولا از آن دودهای غلیظ و رنگی خارج می‌شود. بسیاری از محققین سعی کرده‌اند برای فعالیتهای آتشفشانی که به صور مختلف انجام می‌پذیرد، نظم و ترتیب قائل شده و آنها را رده‌بندی نماید. انواع فعالیتهای آتشفشانی بر اساس اهمیت مواد خارج شده به قرار زیر است:

فورانهای اصلی

معمولا تحت عنوان فوران اصلی از مراحل تشکیل یک آتشفشان جدید صحبت می‌شود. این فورانها را نمی‌توان از فورانهایی که دودکش مسدود دارند مجزا نمود. ولی می‌توان ادعا کرد که در فورانهای اصلی دودکش جدید حاصل می‌شود در حالی که در فورانهای گازی فقط دودکش قدیمی دوباره باز می‌گردد از نظر توصیفی مراحل تولید یک آتشفشان به شرح زیر است: اول خاکهای محل دهانه بر اثر انفجار به اطراف پراکنه می‌شود. این عمل با لرزشهای موضعی شدید همراه است. بعد فوران گاز شروع می‌گردد که آبهای زیرزمینی و گل را به خارج پرتاب می‌کند و پس از باز شدن دودکش آغاز می‌گردد که قطعات سنگ با شدت به اطراف پراکنده می‌شود و برش خاصی تولید می‌کند که به آن برش حفر دودکش می‌گویند. و به این ترتیب آتشفشان متولد می‌شود و تمام آتشفشانهایی که در قرن اخیر فعالیت نموده‌اند در مجاورت آتشفشانهای قدیمی تولید شده‌اند.

فورانهای گازی

فوران گازی انفجاری ممکن است دهانه مسدود آتشفشان را باز نماید و یا قله آن را به خارج پرتاب کند. در حالی که فاقد هرگونه گدازه است. نمی‌توانیم منشا گازهایی را که سبب انفجار می‌شوند با اطمینان تعیین کنیم، زیرا انفجار ممکن است مربوط به خروج گازهای ماگمایی یا مربوط به آبهای زیرزمینی باشد که بر اثر گرما تبخیر گردیده‌اند. فورانهای گازی غالبا در آتشفشانهای نیمه خاموشی که دهانه مسدود دارند، حاصل می‌شود. فورانهای مزبور بوسیله دانا (Dana) نیمه ولکانیک ، بوسیله موکالی اولتراولکانیک و بوسیله فون‌ولف فوران غیر‌مستقیم نامگذاری گردید. از بین گازها هم بخار آب دارای اهمیت فوق‌العاده است.

فورانهای آبدار

درحالت کلی هنگامی که سفره‌های آبدار زیرزمینی در مجاورت ستونهای ماگمایی قرار گیرد، آب آن گرم و به بخار تبدیل می‌شود. افزایش فشار باعث انفجار مخزن بخار می‌گردد و در این حالت از فورانهای آبدار صحبت می‌شود. این قبیل فورانها انفجاری‌‌اند و به همین دلیل به آنها انفجار آبدار می‌گویند. مآرهای بازالتی به این طریق بوجود می‌آیند. انفجار آبدار دارای انواع متفاوتی به شرح زیر است:

نوع اول

یکی از انفجارهای آبدار شناخته شده مربوط به ناحیه گوگردزایی پما‌تانگ‌باتا در سوماتر در سال 1933 است. در ناحیه مزبور ، دو هفته قبل از فوران ، زمین لرزه‌ای سبب باز شدن شکافهایی در زمین گردید و آبهای سطحی به داخل آبها نفوذ نمود. این آبها در اثر برخورد با گازهای گرم ماگمایی به دمای جوش رسید و سپس تبخیر گردید. در نتیجه انفجارهایی تولید شد که بخار آب تا ارتفاع 2000 متری از سطح زمین بالا رفت و قطعات سنگهای قدیمی و گل تا 1100 متر به هوا پرتاب شد و دو دهانه بزرگ در محل خروج ایجاد شد.

نوع دوم

فوران سودتسی سال 1963 در ایسلند با انفجار آبدار شروع گردید. در این منطقه گدازه‌ها به کف دریای کم‌عمقتر نزدیک شد و از برخورد آن با آب دریا انفجار مهیبی به وقوع پیوست و بخار آب همرام خرده سنگ تا ارتفاع زیاد به هوا پرتاب شد.

نوع سوم

فوران آبدار کیلوئه در سال 1924 را نتیجه نشت سطح گدازه در دریاچه گدازه و حجاری آتشفشان و نفوذ بعدی آب به داخل مجاری خالی تصور می‌کنند. در اینجا تماس آب با گدازه ، فوران انفجاری بسیار شدیدی تولید نمود و تا 17 روز ادامه داشت.

مراحل فعالیت آتشفشان

هر آتشفشان را می‌توان بر حسب مراحل فعالیت در دو گروه قرار داد:

آتشفشان یک مرحله‌ای

که فعالیت آن در طی یک مرحله به صورت محصول انفجاری یا جریان گدازه خاتمه می‌یابد. مدت این قبیل فعالیت ممکن است کوتاه و تا چندین سال طول بکشد ولی ترکیب و نوع مواد مذاب یک سال است و تنها یک مسیر ساده برای خروج مواد وجود دارد.

آتشفشان چند مرحله‌ای

که فعالیت آن شامل مراحل مختلف است و هر مرحه بوسیله دوره آرامش نسبتا طولانی از هم جدا می‌شود، مثلا دماوند یا سبلان. در هر مرحله ممکن است مجاری خروج (دهانه و مخروط‌های فرعی) جدیدی بوجود آید. بنابراین مسیر خروج پیچیده و انشعابی است. به نحوی که در زمانهای مختلف بعضی از آنها فعال و بعضی به صورت غیر فعال باقی می‌مانند.

انواع گازهای آتشفشانی

اصولا با کاهش فشار ، حلالیت گازها در ماگما کم می‌شود، یعنی ابتدا گازها بیش از فشار خارج است، به سرعت انجام می‌شود و رفته رفته مقدار آن به حدی زیاد می‌شود که ماگما منظره جوشان پیدا می‌کند (پدیده وزیکولاسیون Visiculation) بنابراین پدیده وزیکولاسیون پدیده‌ای است که در آن ماگما به دو فاز مایع و گاز تفکیک می‌شود و به علت خروج سریع گاز ، گدازه حالت جوشان پیدا می‌کند. مقدار قابل ملاحظه‌ای از گازهای آتشفشانی ، هنگام فعالیت آتشفشان با شدت هر چه تمامتر از آن خارج می‌گردد که مشخص نمودن جنس آنها بسیار مشکل است، زیرا غالبا غیر ممکن است این گازها را که دارای دمای زیاد بدست آورد. به علاوه با ورود گازهای آتشفشانی به اتمسفر ، واکنشهای شیمیایی انجام می‌شود و ترکیب اصلی آنها تغییر می‌کند. جدیدترین بررسیهایی که در مورد گازهای آتشفشانی انجام شده است نشان می‌دهد که بسیاری از گازهای آتشفشانی منشا ثانوی دارند، چون اتمسفر اکسید کننده است در حالی که در اعماق زمین شرایط احیا غلبه دارد. از اینرو گازهای آتشفشانی را از دو نظر می‌توان تقسیم نمود.

تقسیم بندی گازهای آتشفشانی از نظر شیمیایی

بطور کلی گازهای آتشفشانی یا فومرولها از نظر شیمیایی به دو دسته تقسیم می‌شوند. • فرمرولهای قلیایی : به صورت آمونیاک ، نوشادر و بعضی از ترکیبات کلردار خارج می‌شوند. • فومرولهای اسید : به مراتب فراوانتر از فومرولها قلیایی است و شامل اسید کلریک ، گازهای سولفورو و سولفوریک و SH2 می‌شود. رنگ قهوه‌ای و گاه زرد و یا بنفش نتیجه تاثیر این گازها بر سنگها در محل خروج گازهاست.

تقسیم بندی گازهای آتشفشانی از نظر دما

اصولا انواع گازهای آتشفشانی را بر حسب دما تقسیم بندی می‌کنند. البته هر قدر از دهانه آتشفشان دور شویم دمای گازها کاسته می‌شود و هر قدر زمان استراحت آتشفشان زیادتر باشد دمای آنها کمتر می‌شود. با افزایش دما مقدار SO2 زیاد و SH2 کم می‌شود در همین شرایط نسبت Ca به H2 , CO2 به H2O افزایش می‌یابد.

گازهای خیلی گرم

گازهای خیلی گرم ، غالبا در دهانه دیده می‌شوند، دمای آنها ممکن است گاهی به 1000 درجه سانتیگراد نیز برسد. در ترکیب این نوع گازها H2/NH3BO3H3/SH3/CO2 و بویژه بخار آب وجود دارد (غالبا بخار آب بیش از 90 درصد حجم کل گازها را تشکیل می‌دهد). به علاوه در آن اسید کلریدریک و کلریدهایی مانند FeCl3/ALCl3/CLNa/NH3Cl نیز پیدا می‌شود.

گازهای گرم

در نزدیکی پوزول قدیمی در ایتالیا آتشفشانی وجود دارد که فقط بخار آب گرم از بعضی از نقاط آن خارج می‌شود. کف این منطقه به صورت تشتگی به قطر 400 تا 500 متر است و از خاکسترهای آتشفشانی بسیار حفره‌دار پوشیده شده است. در اینجا بخار آب سوت زنان خارج می‌شود. دمای این بخار آب که با مقداری کمی اسید کربنیک و سولفید هیدروژن مخلوط است بین 130 تا 165 درجه سانتیگراد است. در مجاورت اکسیژن هوا ، سولفید هیدروژن ابتدا به گوگرد و سپس به اسید سولفورو تبدیل می‌شود. به دلیل وجود همین گوگرد در گذشته آن را سولفاتارا یا گوگردزا می‌نامیدند. سیلیس موجود موجود در محیطهای سیلیکاته نیز به صورت اوپال ته نشین می‌شود که رنگ آن سفید و دارای حفره‌های فراوان است. در داخل حفره‌های مزبور گاهی سولفاتهای محلول به صورت زاج طبیعی آلونیت (سولفات آلومینیوم) رسوب می‌نمایند که از نظر اقتصادی دارای اهمیت است. بطور کلی سولفاتار عبارت از خروج بخار آب و سولفید هیدروژن ، با دمای 90 تا 300 درجه سانتیگراد است و در تمام مناطق آتشفشانی دیده می‌شود.

گازهای سرد

گازهای سرد که به آن موفت Moffette هم گفته می‌شود گازی است که کمی از هوای معمولی گرمتر باشد. این گازها ممکن است منشا ماگمایی داشته یا نتیجه تصاعد گازها از سنگهای آهکی باشد (انحلال آهک در مجاورت گازهای اسیدی). در ترکیب آن علاوه بر بخار آب ، گاز CO2 به فراوانی یافت می‌شود. در سال 1986 از یکی از دریاچه‌های کامرون (دریاچه نیوس Nyos) ناگهان گاز CO2 با نیروی عظیم از درون آب بیرون آمد و راه دهکده را در پیش گرفت. بیش از دو هزار نفر اهالی دهکده و چهارپایان را حقه کرد. این گاز منشا ماگمایی داشت و به صورت حباب عظیم در زیر آب دریاچه (از منشا آتشفشانی) پنهان بود.

چشمه‌های آب گرم و چشمه های معدنی

چشمه‌های آب گرم غالبا در اطراف نواحی آتشفشانی و حتی در اطراف آتشفشانهای خاموش دیده می‌شوند. این چشمه‌ها نشانه‌ای از آخرین مرحله سرد شدن مواد ذوب در درون زمین‌اند که از آن بخار آب و گازهای کم و بیش گرم متصاعد می‌گردد. ترکیب عمده مواد متصاعد بخار آب بسیار گرم و پرفشار و گاز کربنیک است که در هنگام بالا آمدن تدریجا از گرمای آن کاسته می‌شود. اگر صعود همچنان ادامه یابد بخار آب تقطیر می‌شود و به صورت چشمه‌های آب گرم تظاهر می‌کند. دمای چشمه‌های آب گرم عموما 5 تا 10 درجه سانتیگراد گرمتر از آب محیط اطراف است. فورانهای آتشفشانی معمولا براساس شکل دهانه ای که از آن فوران صورت می گیرد، محل قرار گیری دهانه در کوه آتشفشان، شکل و نوع مخروط آتشفشانی و بالاخره خصوصیات عمومی فوران (آرام یا شدید – انفجاری یا غیر انفجاری) طبقه بندی می شوند. گدازه های اسیدی به علت درصد Sio2 بالا و درجه حرارت نسبتا پایین دارای گرانروی (ویسکوزیته) بالا و سیالیت پائین بوده و در نتیجه به صورت انفجاری همراه با مواد پرتابی می باشد. اما در گدازه های بازیک به علت درصد Sio2 پائین و درجه حرارت نسبتا بالا، گرانروی پائین بوده و سیالیت افزایش می یابد و در نتیجه مواد پرتابی با مقدار کم و فوران آرام انجام می شود

انواع فوران

-نوع هاوایی: این نوع آتشفشان به شکل گنبدی می باشد و بیشتر مخروط آن از گدازه رقیق با ضخامت زیاد و گسترش کم است. ارتفاع این نوع آتشفشان نسبتا کم است. از دهانه آن اغلب گدازه های بازیک با سیالیت بالا و مواد پرتابی کم، بیرون می ریزد. به علت وجود میزان کم گاز در گدازه این نوع آتشفشان، فوران جریانی در آن دیده می شود.ماگمایی که به سطح می رسد، معمولا به صورت فواره یا چشمه های گدازه ای خارج می شود. این نوع آتشفشان در جزایر هاوایی به تعداد زیاد یافت می شود. در جزیره ایسلند نیز از این نوع آتشفشان یافت می شود.

2- نوع استرومبولی:

در آتشفشان های نوع استرومبولی ماگمای نسبتا رقیق با ترکیب بازیک و مواد پرتابی کم تا زیاد می باشد که مواد پرتابی به صورت ریتمی از اسکوری های ملتهب‏، لاپیلی و بمب می باشد. عمده فعالیت این نوع آتشفشان در ساحل غربی ایتالیا دیده شده است. فعالیت های آرام استرومبولی از دهانه های باز صورت می گیرد و گدازه های نسبتا سیال در افق های بالایی مجرای آتشفشان وجود دارند.
به علت گرانروی بالای ماگما، خروج گاز زیادتر از انواع ماگماهای سیال نوع هاوایی صورت می گیرد. فوران های طولانی مدت استرومبولی می تواند مخروطهای مختلط را تشکیل دهد، در حالی که فوران های کوتاه مدت معمولا مخروط های اسکوری دار را تشکیل می دهند. خاکستر در این نوع آتشفشان کم بوده و به هنگام انفجار تولید ابرهای سبک وزنی را می کند.شیب مخروط این نوع آتشفشان از شیب آتشفشان نوع هاوایی خیلی بیشتر است.

3- نوع وولکانو:

در نوع وولکانو، گدازه های خمیری شکل، دهانه آتشفشان را مسدود می کند و مانع خروج گازها و بخارات می شود. پس از آن که فشار گازها و بخارات بر اثر تراکم زیاد شد، انفجارات شدید تولید می کند. بر اثر انفجار، ذرات مواد مذاب با فشار به خارج رانده شده و بر اطراف پرتاب می شوند و تولید ابرهای ضخیم و وسیعی از خاکستر را می کنند. این ذرات خاکستر، پس از سرد شدن در اطراف دهانه آتشفشان ریخته شده و تولید مخروطی از خاکستر می کند. این نوع مخروط آتشفشانی اغلب دارای دو شیب است که یکی به طرف دهانه و دیگری به طرف خارج است گدازه مذاب در آن ها به صورت روانه، خیلی کم و نسبتا محدود است. یک کوه آتشفشان ممکن است مدتی به شکل یک نوع و مدتی دیگر به شکل نوعی دیگر آتشفشانی می کند. چنان که آتشفشانی کوه وزوو و اتنا. گاهی از نوع استرومبولی و زمانی از نوع وولکانو می باشد.

4- نوع پله:

در آتشفشان نوع پله که در جزیره مارتینیک قرار دارد، مجرای آتشفشانی به وسیله گدازه بسیار لزج و خمیری شکلی مسدود می شود و در نتیجه گازها و بخارات برای خود سوراخ و راهی در دامنه و پهلوی کوه پیدا می کنند. ابرهای سوزان در این نوع آتشفشان تقریبا شبیه نوع وولکانو می باشند ولی شدت خروج آنها از دهانه زیادتر است. به علاوه، حرکت آنها موازی با سطح زمین و گاهی مایل با آن است، در حالی که در نوع وولکانو این حرکت به صورت قائم می باشد. در آتشفشان نوع پله، اغلب مواد مذابی که خیلی غلیظ و خمیری شکل هستند با فشار زیاد از دهانه خارج می شوند و به شکل سوزنی در دهانه کوه منجمد می شوند که به این مواد منجمد شده در دهانه کوه، سوزن پله می گویند.

5- نوع کومولوولکان یا کوپول:

مخروط این نوع آتشفشان به شکل گنبد است که به یک طرف بیشتر متمایل است. این نوع آتشفشان در شرایطی تقریبا مشابه نوع پله ایجاد می شود. قطعات بزرگی از سنگ، که از دهانه این نوع آتشفشان خارج می شود، ممکن است دارای سطوح صیقلی یا مخطط باشند

مشخصات آتشفشان

آتشفشانها دستگاههای طبیعی خروج مواد مذاب یا گاز و یا جامدی هستند که از درون زمین به خارج رانده می‌شوند. این مواد در سطح زمین پخش گردیده ، برجستگیهای خاصی متناسب با غلظت گدازه‌های خود تولید می‌نمایند. فعالیت آتشفشانها همیشگی نیست، بلکه منقطع و متناسب است. مثلا آتشفشان دماوند چندین مرحله فوران و آرامش را داشته است. آتشفشانهای امروزی هم خاموش و گاهی فعالند.

شدت انفجار

آتشفشانها از نظر وجود یا عدم وجود انفجار و نیز شدت انفجار اقسام مختلفی دارند که در زیر به انواع آنها اشاره می‌کنیم. • بدون انفجار : در این حالت قسمتی از پوسته جامد زمین شکافته شده و گدازه‌ها که غالبا غلظتی کم داشته و روان می‌باشند، به بیرون جاری می‌شوند. • با انفجار محدود : نمونه آتشفشانهای با انفجار محدود در مونالوآ (هاوایی) که در سال 1949 دیده شده است. اینگونه آتشفشانها در مراحل اولیه فعالیت ، بدون انفجار می‌باشند، ولی در مراحل آخر با انفجار همراهند. • انفجار نقطه‌ای : این نوع آتشفشانها را می‌توان گونه‌های حقیقی آتشفشان به حساب آورد انفجارهای نقطه‌ای ممکن است منفرد و تنها باشند یا تکراری و کم و بیش همیشگی. این نوع آتشفشانها احتمال دارد در هر نوبت گونه‌های خاصی از گدازه که ممکن است اسیدی یا قلیایی و یا حد واسط باشند، بیرون بریزند. نمونه این آتشفشانها ، آتشفشان استرومبولی در جزایر لیپاری است.

اشکال آتشفشان

اختلاف شکل ظاهری دهانه آتشفشانها ، گونه‌های مختلف آتشفشانها را مشخص می‌نماید. این اختلاف به ترکیب شیمیایی ، درجه سیالیت و مقدار گرمای مواد گداخته و نحوه انفجار و وجود یا فقدان گاز در هنگام فعالیت آتشفشان بستگی دارد. در زیر سعی داریم با معرفی گونه‌های مختلف آتشفشانها ، مشخصات و اشکال گوناگونی را که هر یک از این آتشفشانها می‌توانند داشته باشند، بررسی کنیم.

آتشفشان گونه هاوایی

این نوع آتشفشان ، دارای دهانه‌ای وسیع بوده و مخروط آن شیب کم دارد گدازه‌های آن غالبا باریک هستند و پس از سرد شدن سنگهایی تیره رنگ ، مثل بازالت ایجاد می‌کنند. این نوع گدازه‌ها به علت گرانروی بسیار کمی که دارند، مانند سیل روان می‌شوند. این آتشفشانها از آنجایی که فاقد انفجار می‌باشند، لذا بمب آتشفشانی ، لاپیلی و خاکستر آتشفشانی نیز در این آتشفشانها دیده نمی‌شود.

آتشفشان گونه استرومبولی

شکل مخروط اینگونه آتشفشان ، بر اثر داشتن گدازه‌های به شکل مایع ، جامد ، ریز و درشت ، در هنگام فعالیت منظم بوده و ارتفاع زیاد و شیب تند دارد و فقط ممکن است انحنای بعضی از قسمتهای مخروط کمی بیشتر باشد. آتشفشان گونه استرومبولی دارای گدازه‌ای نسبتا غلیظ بوده انفجار آن کمی شدید است و قطعات مختلف را به بیرون پرتاب می‌کند. اینگونه آتشفشان در هنگام فعالیت بدون خاکستر است و برعکس دارای مقدار بسیار زیادی از بمب‌ها و قطعات آذرین می‌باشد. آتشفشان خاموش دماوند نمونه‌ای حد واسط از آتشفشان نوع استرومبولی و ولکانو است.

آتشفشان گونه ولکانو

فوران آتشفشنهای گونه ولکانو ، از خاکستر ، بمب و لاپیلی و قطعات درشت تشکیل شده است. در اینگونه ، گدازه دارای غلظت زیاد بوده ، به همین جهت کمتر خارج می‌شود و دهانه را مسدود می‌کند و در نتیجه فشار مواد گداخته و گازهای زیرین مواد مسدود کننده منفجر شده به خارج پرتاب می‌شوند. نمونه این آتشفشانها ، آتشفشان ولکانو در جزایر لیپاری است.

آتشفشان گونه وزوو

اینگونه آتشفشان ، نوع متوسط گونه‌های استرومبولی و ولکانو است. در هنگام فوران متناوبا گازهای آتشفشانی و مواد گداخته به خارج می‌فرستد. غلظت گدازه آن به شرایط حرارتی بستگی دارد، از این نظر شکل مخروط آن در هر فعالیت فرق می‌کند. نمونه این آتشفشان ، آتشفشان وزوو در ایتالیاست.

آتشفشان گونه پله در اینگونه آتشفشان که نمونه جالب آن آتشفشان پله در جزایره مارتینیک است، گدازه خیلی غلیظ بوده و موجب انسداد دهانه آتشفشان می‌شود. فشار مواد زیرین باعث رانده شدن مواد مسدود کننده به بالا شده ، تشکیل سوزن پله مانند را می‌دهد. منبع: دانشنامه رشد

آتشفشان های ایران

در زماني كه پوسته ايران دچار نيروهاي كششي بوده آتشفشان هاي زيادي در آن فعاليت داشته اند كه ذكر مشخصات چند مورد از آنها مي پردازيم: ۱- آتشفشان دماوند: ارتفاع قله اين آتشفشان ۵۸۶۰ متر بوده و اكنون خاموش است. اين آتشفشان فعاليت هاي متناوبي از دور لياس داشته و آخرين فعاليت آن در اوائل كواترنري بوده است. دماوند از آتشفشان هاي نوع استرومبولي بوده و در حال حاضر ازآتشفشان هاي نيمه فعال به حساب مي آيد چراكه از شكاف ها و شكستگي هاي موجود روي دامنه آن گازها و بخارهايي خارج مي شود.

آشنایی

گدازه‌های دماوند وسعتی در حدود 400 کیلومترمربع را پوشانیده اند. به علاوه جدیدترین گدازه‌ها در دامنه غربی مخروط قرار گرفته‌اند و روی همین دامنه مخروطهایی از خاکستر وجود دارد. قله دماوند نسبتا پهن می‌باشد. در ضلع جنوبی و در ارتفاع 5100 متری آن گازها و فرمرولها نمایان هستند. این محل متعلق به یک دهانه قدیمی است که بوسیله قله مخروطی فعلی مستور گردیده است. در ضلع جنوب شرقی ، نقشه های ولکانی کلاستیک ریزشی و جریانی ضخامت زیادی به خود اختصاص داده است.

دهانه آتشفشان دماوند

قطر دهانه آتشفشان در حدود 400 متر است. قسمت مرکزی دهانه ، بوسیله دریاچه‌ای از یخ پوشیده شده و در حاشیه آن دودخان‌هایی وجود دارد که زمین های اطراف را به رنگ زرد درآورده اند. جدا از دهانه فعلی ، شواهدی از دهانه های قدیمی را می توان دید. یکی از این دهانه های قدیمی در پهلوی جنوبی و در ارتفاع 100 متر قرار دارد که در حال حاضر ، محل خروج گازها و دودخان‌ها است. در پهلوی شمالی دماوند اثر دیگری از یک دهانه قدیمی به قطر حدود 9 کیلومتر دیده می شود که امروزه رودخانه نونال در آن جریان دارد.
سنگهای دهانه قدیمی کمی بازیک تر از گدازه های جوان دماوند است. اگرچه بروس و همکاران ( 1977 ) با توجه به ترکیب شیمیایی گدازه‌ها ، دماوند را آتشفشانی دیررس و دور از زاگرس می‌دانند که در تشکیل آن برخورد صفحه‌ها و پدیده فرورانش از نوع خاص و ذوب پوسته اقیانوسی نقش داشته، ولی جایگاه این مخروط در محل تلاقی البرز خاوری و باختری این ذهنیت را تقویت می‌کند که تلاقی گسل های عمیق پوسته ، بویژه انواع امتداد لغز شمال باختری و شمال خاوری ، محل مناسبی برای رسیدن ماگما به سطح زمین بوده است.

فعالیت آتشفشانهای دماوند

جریان گدازه که از دامنه غربی سرازیر گردیده وارد رودخانه لار شده است و در مسیر آن سدی ایجاد کرده و دریاچه سدی لار را پدید آورده است. این سد بوسیله رسوبات پر گردیده و پس از شکسته شدن گدازه‌های سد کننده مزبور ، جریانهای آب روی آن برقرار گردید، شاهد این امر وجود تراس (پادگانه آبرفتی) در قاعده دامنه غربی دماوند است.
اندازه گیریهای سن با روش کربن 14 که از مواد کربن‌دار (چوب) موجود در این رسوبات آبرفتی به عمل آمده ، حداقل سن دماوند در حدود 38500 سال تعیین شده است. با توجه به اینکه آثار یخچالهای پلیستوسن در روی مخروط آتشفشانی از بین رفته است می‌توان ادعا نمود که فعالیت عظیمی که کوه دماوند را شاخته است بعد از یخبندان عظیم یعنی در دوره هولوسن عمل کرده است ( حدود 10000 سال قبل ).

سنگ شناسی دماوند

کوه دماوند یک آتشفشان مختلط است که جریانهای گدازه آن زیاد و مواد پیروکلاستیک آن نسبتا کم و شامل پومیس ، توف و رسوبات لاهار می باشد. فراوانترین گدازه دماوند ، سنگی است که به آن تراکیت گفته می‌شود ( به علت بافت پورفیری ، رنگ روشن ، با بلورهای پلاژیوکلاز ، سانیدین ، بیوتیت ، پیروکسن و آپاتیت) و پس از آن آندزیت و بازالت است.
در بین سنگهای آتشفشانی دماوند توفها جایگاه ویژه دارند که شامل انواع متعددی از توف شیشه‌ای (در دره هراز و شمال دماوند) ، توف تراکیتی (در قله) ، توف شیشه‌ای پامیسی (در تینه) هستند. جدا از سنگهای گفته شده ، نهشته‌های جریانی آذر آواری باختر دماوند و نهشته‌های بلوک مانند از فرآورده‌های آتشفشان دماوند هستند.

ویژگیهای ژئوشیمیایی سنگهای دماوند

کهن‌ترین گدازه‌های کواترنری دماوند از نوع بازالت قلیایی است که در نتیجه تفریق ماگمایی پرمایه تر از سیلیس ، ظاهر شده‌اند. بطور کلی ، سنگهای دماوند از سه نوع بازیک ، حد واسط اسیدی هستند. انواع بازیک فقط شامل گدازه‌های بازالتی و تراکی بازالتی است ولی در انواع حد واسط و اسیدی افزون بر گدازه‌ها ، سنگهای آذر آواری و اپی کلاستیک نیز وجود دارد. حجم اصلی کوه دماوند را سنگهایی تشکیل می‌دهند که از نظر سیلیس ، حد واسط بوده و مقدار سنگهای بازیک ، بسیار کمتر از دیگر سنگهاست.
بیشتر سنگهای دماوند از نوع حد واسط (SiO₂ بین 52 تا 63 درصد) و مقدار کمتری نیز از نوع اسیدی (SiO₂>%63) هستند که به دو صورت گدازه‌ها و سنگهای آذر آواری رخنمون دارند. فورانهای اولیه از فورانهای بعدی دماوند بازیک‌تر بوده است و این امر تفریق ماگما را در آشیانه ماگمایی نشان می دهد. گدازه‌های دماوند از نظر شیمیایی اختصاصات ویژه‌ای دارند یعنی سرشار از سیلیس و آلکالن اند، مقدار آهن آنها کم و نسبت Feo / Mgo نیز ناچیز و به سری شوشونیتی متعلق است.

۲- آتشفشان سهند: اين آتشفشان خاموش ، در جنوب شرقي تبريز قرار دارد. فعاليت آن مربوط به اوائل كواترنري واز تجمع بيش از ۱۲مخروط كه به فاصله چند كيلومتر از هم قرار دارند، بوجود آمده است. ارتفاع بلندترين مخروط، كه قله جام نام دارد، حدود ۳۲۰۰متر است.

آشنایی

ارتفاع کوه سهند از سطح دریا 3695 متر می باشد و مخروطی بسیار پهن و گسترده دارد که از توفها و خاکسترهای فوران تشکیل گردیده و بر اثر آبهای جاری دره‌های تنگی در آنها ایجاد شده است. سهند مخروط بسیار پهن و گسترده ای از تناوب منظم گدازه و خاکستر است که چینه بندی منظم دارد. مواد آتشفشانی سهند بر روی رسوبات مختلف (از پالئوزوئیک تا میوسن) و مساحت تقریبی 4500 کیلومتر مربع را پوشانیده است. این وسعت قشر نازک خاکسترهای آتشفشانی سهند در مناطق دوردست (مثلا در اطراف جاده بستان آباد - تبریز را شامل نمی شود

فعالیت آتشفشان سهند

تعیین سن مطلق گدازه‌های سهند بین 14/0 میلیون سال تا 12 میلیون سال را نشان داده است. با این ترتیب آتشفشانهای سهند در چند مرحله فعالیت داشته و در حد بین این مراحل فعال ، آرامش نسبی برقرار بوده است. وجود رسوبات حاصل از فرسایش مواد آتشفشانی و سن متفاوت نمونه ها ، مسئله فوق را تائید می کند.

محیط رسوبی گدازه‌های سهند

سیمان لایه‌ای سنگها ، دانه بندی رسوبات و وجود آثار انواع ماهی در خاکسترهای خلعت پوشان تبریز سبب شده تا عده ای از زمین شناسان ، براین باور باشند که سهند به صورت جزیره و یا شبه جزیره کوهستانی بوده که با دریایی کم ژرفا احاطه می‌شده و مواد آتشفشانی ورودی به این محیط ، به کمک جریان آب ، به صورت یکنواخت در سطحی وسیع پراکنده می‌شدند.

چینه شناسی آتشفشان سهند

سهند ، توده آذرین خروجی است که به صورت کلاهکی برروی پایه ای از سنگهای رسوبی به سن‌های مختلف قرار گرفته است. ضخامت مواد آتشفشانی بیش از 800 متر برآورد شده است و در یک نگاه کلی ، مواد آتشفشانی تشکیل دهنده سهند به ترتیب از پائین به بالا ، عبارتند از : کنگلومرای آتشفشانی ، افق‌های پامیس‌دار و گدازه‌های آندزیتی ، تناوبی از لایه های آگلومرایی ، روانه‌های برشی و لاهار و گدازه‌های داسیتی. بدین ترتیب با توجه به وضع چینه شناسی ، سهند را می توان نوعی کلاسیک از یک آتشفشان چینه‌ای دانست.

ویژگی تکتونیکی آتشفشان سهند

به احتمال زیاد ، پیدایش آتشفشانهای سهند به تجدید فعالیت گسل سلطانیه - تبریز که از منطقه سهند عبور می‌کند، مربوط بوده است.

سنگ شناسی آتشفشان سهند

آتشفشان سهند بیشتر از نوع گدازه‌های ریولیتی ، داسیتی و آندزیتی اند که در بین آنها توفها و خاکسترهای فراوان دیده می‌شود. وجود خاکستر با قطعات پامیس در فواصل بسیار دور از قله ( مراغه ، میانه ، بستان آباد ) نشان می‌دهد که فوران‌های انفجاری سهند بسیار شدید بوده است.

آثار زیست محیطی آتشفشان سهند

فوران انفجاری سهند در مدفون نمودن پستانداران حوالی مراغه بی‌تاثیر نبوده است. آثار این پستانداران ذی‌قیمت به دفعات مورد دستبرد علمی قرار گرفته و در موزه‌های مختلف دنیا ضبط شده است.

تحولات ماگمایی آتشفشان سهند

زمین شناسان بر اساس داده‌های جدید ، بر این باورند که:

• در سهند تغییر و تحولات ماگمایی در طول زمان صورت گرفته و این تحولات ناشی از تفریق ماگمای اصلی بر اثر نیروی گرانش می‌باشد. به گونه‌ای که ، در محفظه ماگمایی ، از ماده مذاب اولیه با ترکیب آندزیتی ( آندزیت قرمز گل ) ، سنگهای اسیدی شامل داسیت و ریوداسیت بوجود آمده است.
• با توجه به ترکیب شیمیایی سنگها ، به نظر می‌رسد که ماگمای تشکیل دهنده سنگها از ذوب بخش پوسته زیرین حاصل شده است.
• با توجه به نتایج زمین گاه شماری ، مراکز آتشفشانی سهند از اواسط دوره میوسن تا اواخر پلیتوسن ، بطور متناوب فعال بوده است.

۳- آتشفشان سبلان:

اين كوه در حوالي اردبيل واقع شده و خود از سه مخروط كه در يك رديف قرار گرفته اند، تشكيل شده است. در اطراف سبلان، چشمه هاي آبگرم متعددي كه مربوط به پديده هاي بعد از اين آتشفشان اند، ديده مي شود.

قله‌های آتشفشان سبلان

به علت فروریختگی و ریزش دهانه (کالدرا) شکل مخروط به شدت قطعه قطعه شده است. آتشفشان سبلان سه قله دارد که به دلیل فروریختگی به شدت فرسوده است. قله بلندتر سبلان

سلطان

و دو قله دیگر

هرم داغ

یا

سبلان کوچک

و

آقام داغ

یا کسری نام دارند.

در قسمت شمال و در قاعده‌ای که بلندتدین قله سبلان در آن واقع است، دریاچه کوچکی وجود دارد که احتمالا باقی مانده دهانه آتشفشانی است. آتشفشان مرکزی بر روی یک فرا بوم خاوری _ باختری از گدازه‌های ائوسن فوران کرده است.

فعالیت آتشفشان سبلان

فعالیت قدیمی سبلان از ائوسن شروع گردید ولی آنچه که کوه سبلان را بوجود آورده در پلیوسن شروع به فعالیت نموده و تا عصر بعد از آخرین یخبندان هم ادامه داشته است .

شواهد خاموشی آتشفشان سبلان

در دامنه جنوبی سبلان ، چشمه های گوگردی زیادی وجود دارد که آب آنها در حدود 40 درجه سانتیگراد حرارت دارد و تنها گواه فعالیت آتشفشان خاموش سبلان است. این چشمه‌های گوگردی نشان دهنده آخرین فعالیت‌های یک آتشفشان است و بیانگر خاموش نشدن آتشفشان می‌باشند.

تحولات ماگمایی آتشفشان سبلان

به نظر می‌رسد که تحولات ماگمایی این آتشفشان را نباید به صورت یک تفریق ساده در نظر گرفت، بلکه به احتمال در روند عادی افزایش اسیدیته در حین تفریق ، بازگشت به خصوصیت بازیک نیز صورت گرفته است. مواد سازنده این آتشفشان از یک ماگمای عمقی حاصل گردیده ولی تحت تاثیر فرآیندهای کم و بیش پیچیده ای قرار داشته که

تبلور بخشی

هضم و اختلاط دو

ماگما

از اهم آنها است.

فازهای شکل گیری آتشفشان سبلان

• فاز گدازه ای سبلان قدیم ، که شامل 5 مرحله ماگمازایی است.
• فاز فرونشینی کالدرا و فعالیت انفجاری که با انباشت حدود 100 متر نهشته‌های آذر آواری در دامنه شمالی همراه بوده است.
• فاز تشکیل گنبدها و جریانهای گدازه سبلان جدید که با تشکیل روانه‌های تراکی آندریت تاداسیت و شکل گیری بلندترین قسمت آتشفشان همراه بوده است.

گونه‌های آتشفشانی سبلان

در یک نگاه کلی در کوه سبلان سه سری آتشفشان قابل تشخیص است که عبارتند از :
• نخست ، سری پیدایش کوه سبلان که در واقع شامل گدازه‌های میوسن و از جنس لاتیت _ بازالت است.
• دوم ، سری پیش از پیدایش کالدرا از جنس لاتیت _ آندزیت که به داسیت متحول شده اند . این سری در پلیو _ کواترنری بوجود آمده است.
• سوم ، سری پس از پیدایش کالدرا ، یا سری بالایی که بخش اصلی آن ترکیب داسیتی دارد. این سری هم در پلیو _ کواترنری بوجود آمده است. ۴- آتشفشان آرارات كوچك: اين آتشفشان خاموش، كه در گوشه شمال غربي ايران قرار دارد، به شكل يك مخروط بزرگ است و ارتفاعش به ۳۰۰۰ متر مي رسد. ۵- آتشفشان آرارات بزرگ: قله آن در چند كيلومتري آرارات كوچك قرار دارد و ارتفاعش به ۲۵۰۰متر مي رسد.

۶- آتشفشان تفتان:

اين آتشفشان كه تنها آتشفشان فعال ايران است، بلندترين قله كوه هاي بلوچستان را تشكيل مي دهد. در اطراف تفتان چشمه هاي متعدد گوگردي وجود دارد و جنس گدازه هاي آن آندزيتي است.

اطلاعات اولیه

ارتفاع این کوه از سطح دریا 3940 متر و نسبت به زمین های اطراف 2000 متر است.ساختار اصلی کوه شامل د قله مجزا است که بخش زین مانند و باریک به هم وصل می‌شوند. قله جنوب شرقی تا اندازه ای شکل مخروطی خود را حفظ کرده و بوسیله جریان گدازه آندزیتی ضخیم و جوانتر پوشیده شده است. لایه های خاکستری در این آتشفشان کم است و حد گسترش

لاپیلی ها

و

آلگومرا

هم زیاد نیست.

دهانه آتشفشان تفتان

دهانه‌ای با شیب تند در دامنه جنوبی قله این آتشفشان وجود دارد که قسمتی از آن بوسیله انفجار شدید و فرسایش بعدی خراب شده است. از دیوارهایی که شیب تند دارند فومرولهای زرد و سفید رنگ صوت‌زنان بالا می‌آیند که همراه با فومرولهای متعددی که از بلندترین قله کوه بیرون می‌آیند ابر سفید و مشخصی را تشکیل می دهند که از فاصله 100 کیلومتری قابل روئیت است و منظره یک آتشفشان فعال را بخوبی نشان می‌دهند. گدازه های تفتان مساحتی معادل 1300 کیلومتر مربع را زیر پوشش دارند.

فعالیت آتشفشان تفتان

نخستین تکاپوی آتشفشانی ، در بیست کیلومتری شمال باختری قله فعلی بوده و سپس مراکز دیگری در خاور این نقطه فعال شده‌اند. فعالیت این مراکز به صورت فورانهای انفجاری بوده و حاصل آن برشهای داسیتی و آگلومرایی است. آخرین تکاپوی انفجاری تفتان دو فاز انفجاری است که حاصل آن

ایگنمبریت

دامنه جنوبی (شمال ترشاب) و توفهای گسترده در دشتهای اطراف آتشفشان است.

اولین فعالیتی که شکل امروزی مخروط شمال غربی آن را درست کرده است، باید سنی قبل از

پلسیتوسن

داشته باشد. فعالیتهای گدازه‌ای تفتان ، در

جهان شناسی , ,
:: بازدید از این مطلب : 2816

جایگاه رودها آنقدر در زندگی مردم روی کره زمین مهم است که حتی در شعرهای کهن مردم فرهنگهای مختلف دیده می شود.

به گزارش تابناک، رودخانه ها از قدیم به عنوان مهمترین منبع حیات و انرژی مردم مطرح بوده است و همیشه تمدن های بزرگ در طول تاریخ در اطراف همین منابع زندگی تشکیل شدند. از رودهای بزرگ همیشه در کنار کسب روزی برای حمل و نقل استفاده می شد. جایگاه رودها آنقدر در زندگی مردم روی کره زمین مهم است که حتی در شعرهای کهن مردم فرهنگهای مختلف دیده می شود. در این گزارش معروفترین رودهای جهان بر اساس ملاک زیبایی انتخاب شده است.


 

باتشکر 

)/ زیمبابوه/زامبیاVictoriaآبشار ویکتوریا (

برترین ها: این آبشار در آفریقای جنوبی و بین دو کشور زیمبابوه و زامبیا واقع شده است. دیوید لیوینگستون در سال 1855 نام ملکه ویکتوریا را برای این آبشار انتخاب کرد. آبشار ویکتوریا یکی از مرتفع ترین و عریض ترین آبشارهای دنیا است (ارتفاع آن 108 متر و پهنای آن 1708 متر) و آن را یکی از عجایب هفت گانه جهان می دانند.

/ نروژSteinsdalsfossen

به گزارش برترین ها ؛ این آبشار یکی از معروفترین آبشارهای نروژ است که 50 متر ارتفاع دارد و وقتی در ماه های ژوئن و مه برف ها آب می شوند به بزرگترین اندازه خود می رسد. پشت این آبشار جاده ای درست شده است که بازدیدکنندگان در آن می ایستند و بدون اینکه خیس شوند آبشار را تماشا می کنند.

)/ کاناداNiagaraآبشارهای نیاگارا (

نیاگارا در نزدیکی مرز بین کانادا و ایلات متحده آمریکا قرار گرفته است. به گزرش برترین ها این سه آبشار ایالت نیویورک آمریکا را از استان انتاریوی کانادا جدا می کنند و اگرچه تنها 35 متر ارتفاع دارند، قدرتمندترین آبشارهای آمریکای شمالی به شمار می روند (این آبشارها ظرفیت تولید 4.4 گیگاوات الکتریسیته را دارند).

/ سوییسGiessbachآبشارهای

این چشمه زیبا و باشکوه بزرگترین یا مرتفع ترین آبشار جهان نیست ولی تمامی زیبایی هایی را که به سوییس نسبت داده می شود در خود دارد- رودخانه هایی با آب پاک و شفاف، قله های پوشیده از برف و درخت های سرسبز و باطراوت. این آبشار از 14 چشمه کوچک تر تشکیل می شود که به دریاچه Brienz می پیوندند.

)/ آمریکاYellowstoneآبشارهای سنگ زرد(

این آبشارها در نزدیکی پارک ملی وایومینگ در ایالات متحده آمریکا واقع شده اند و هردو به دره گراند کانیون می ریزند.. یکی از این آبشارها توسط سنگ های آتشفشانی و کوهستان ها احاطه شده است و دو برابر آبشار نیاگارا ارتفاع دارد. گفته می شود اولین سفیدپوستی که در سال 1846 این آبشارهای سنگ زرد را کشف کرد جیم بریگر بوده است.

/آرژانتین، برزیلIguazuآبشارهای

lguazu مجموعه ای از آبشارهاست که روی رودخانه lguazu در پارک ملی lguazu واقع شده است. این آبشارها در مرز بین برزیل و آرژانتین قرار گرفته و مجموعاً 2.7 کیلومتر عرض دارند. در کل 270 آبشار کوچک در این مجموعه وجود دارد و چندین جزیره آنها را از هم جدا می کنند.

/ چینHuangguoshuآبشار

این آبشار که بررودخانه Baihe در استان Guizhou قرار گرفته است، یکی از بزرگ ترین آبشارهای چین به شمار می رود. این آبشار یکی از معدود آبشارهایی است که می توان آن را از هر طرف – عقب، جلو، بالا، پایین، چپ و راست تماشا یا حتی لمس کرد.

/ایسلندGullfoss

در زبان ایسلندی gull به معنی طلا و foss به معنی آبشار است. این آبشار که زیباترین آبشار ایسلند و بزرگترین آبشار اروپا به شمار می رود ، از دو سطح تشکیل می شود- یکی 21 متر و دیگری 11 متر ارتفاع دارد و عمق کلی آنها به 70 متر می رسد. این آبشار قسمتی از "حلقه طلایی" ایسلند (مجموعه ای از چشمه های آب گرم) را تشکیل می دهد.

)/ونزوئلاAngelآبشارهای فرشته(

آبشار فرشته با 1024 متر ارتفاع ، بلندترین آبشارجهان محسوب می شود. نام این آبشار هیچ ربطی به فرشته ها ندارد؛ بلکه نام خود را از نام فردی آمریکایی که در سال 1933 برای نخستین بار با هواپیما بر فراز این آبشار پرواز کرد گرفته است. نام ونزوئلایی این آبشار meruKerepakupai (عمیق ترین آبشار) می باشد.

/ ایالات متحده آمریکاBeaverآبشارهای

از آنجایی که این آبشار ارتفاع کمی دارد و از چندین آبشار کوچک نزدیک به هم تشکیل می شود، بعضی ها آن را یک آبشار واقعی نمی دانند. با این حال این آبشار بسیار زیبا و در عین حال غیرقابل دسترسی است چون در اطراف آن صخره ها و سنگ های زیادی وجود دارد.

باتشکر

عکس هایی فوق العاده از زیباترین آبشارهای جهان

1. آبشار مولتنواما، آمریکا

 

2.آبشار دتیفوس، ایسلند

3.آبشار نیاگارا، آمریکا

4. آبشارهای دریاچه‌های Plitvice در کروواسی

5.آبشار ویکتوریا، زیمبابوه

6.آبشار ایگوازو، برزیل

7.آبشار UpperYellowston، آمریکا

8.آبشار کریملر، استرالیا

9.آبشار گولفوس، ایسلند

10.آبشار ناچی در ژاپن

باتشکر

 

در جای جای این کره خاکی مناظر و مناطقی پرجاذبه و دیدنی وجود دارد و می‌توان برای هر سلیقه و ذائقه ای، نمونه ای دلخواه را جست. جاذبه های طبیعی و ساخته دست بشر با عمری که به میلیون ها سال یا هزاران سال می‌رسد، کم نیستند و از شرقی ترین نقطه زمین تا غربی ترین نقطه آن وجود دارند.

1- کوه کله قند در ریودوژانیرو:

این کوه با ارتفاع 396 متر در شهر ریودوژانیرو در کشور برزیل قرار داد. ارتفاع این کوه از سطح دریا 1400 متر است. شما می‌توانید با تله کابین به قله این کوه صعود کنید و مناظر زیبایی را که زیر پای شما هستند مانند خلیج گوانابارا، ساحل کوپا کابانا و... مشاهده کنید. کوهنوردان ترجیح می‌دهند به جای اینکه با تله کابین به قله برسند، خودشان این مسیر را بپیمایند. اما چرا کوه را این چنین نام گذاری کرده اند؟ عده ای معتقدند علت نامگذاری این کوه شکل ظاهری آن است که شبیه کله قند است. عده ای دیگر هم می‌گویند نام کوه از زبان سرخ پوستی گرفته شده و به معنی «کوه بلند» است.

2- صحرای گبی در مغولستان:

این صحرا استپ های نیمه بیابانی دارد که منطقه وسیعی حدود یک میلیون و 300 هزار کیلومتر مربع را پوشش می‌دهند. این صحرا نیز مانند سایر محیط های کویری تابستان های بسیار گرم و سوزان و زمستان های فوق العاده سردی دارد. صحرای گبی در حال گسترش و پیشرفت به سمت مراتع چین است و مراتع این کشور را به محیط هایی بیابانی تبدیل کرده است. توفان ها، گرد و غبار، ریزگردها و... آسیب هایی جدی به مردم اطراف آنجا و به خصوص به صنعت کشاورزی وارد کرده اند. این صحرا دارای کوه، تپه های شنی و مناظر صحرایی زیبایی است.

3- ماچو پیچو در پرو:

قلعه ای زیبا و مقدس که مربوط به دوره سرخپوستان اینکا است در ارتفاعات کوه آند قرار دارد. شما با ماشین یا وسیله نقلیه دیگر نمی‌توانید به این دژ زیبا راه پیدا کنید و تنها باید با کوهنوردی به آنجا برسید. برای اینکه به این قلعه برسید چند روز در راه خواهید بود زیرا باید مسافت زیادی را پیاده طی کنید تا بتوانید به آن برسید. جالب است بدانید که این قلعه یکی از عجایب هفتگانه جهان هم به حساب می‌آید.

4- صومعه متورس در یونان:

این صومعه که در قرن یازدهم در ارتفاعات شمالی کشور یونان ساخته شده است، منظره ای بسیار زیبا و جذاب دارد و به اعتقاد ساکنان این منطقه برای پاک سازی روح و تجدید قوای انسانی مکان بسیار مناسبی است. هر سال افراد زیادی جذب این صومعه می‌شوند. در قرن های گذشته تنها راه ارتباطی برای رسیدن به صومعه، طی کردن مسیر به صورت کوهنوردی بوده اما در سال 1920 برای راحتی بیشت رگردشگران و مردم یونان، پله هایی را از ابتدا تا انتهای این صومعه ساختند تا دسترسی بهتری داشته باشد.

5- نوناویک در کانادا:

این منطقه یکی از زیباترین مناطق کاناداست. طلوع و غروب خورشید همانند عکس های مناظری اند که با «فتوشاپ» تغییر یافته و زیباتر شده اند و گاه بیننده در باور آنها دچار تردید می‌شود. این منطقه در شمال کبک قرار گرفته و سرشار از منابع طبیعی به همراه جنگل های سوزنی برگ و پهن برگ و دریاچه های متعدد و رودخانه هاست. شما باید با هواپیما یا کشتی به این نقاط جذاب سفر کنید. مردم این منطقه از حیوانات و محصولات کشاورزی نیاز روزمره خود را تامین می‌کنند.

6- له در کشور هند:

این منظره زیبا در سه هزار و 525 متری هیمالیا قرار دارد. در این منظره شما می‌توانید نمود مذهب هایی مانند بودا را ببینید. این کار در سایر ماه های سال به دلیل بارش برف شدید و سختی راه ممکن نخواهد بود.

7- صومعه ای در بوتان:

کشور پادشاهی بوتان در جنوب آسیا و در شرق هیمالیا واقع شده است. بوتان به دریا راه ندارد و دور تا دور آن را خشکی فرا گرفته است. این کشور بین هند و چین قرار دارد. این صومعه مکانی روحانی برای نیایش و نماد فرهنگ بودا و تبت است.

8- جنگل های آمازون در آمریکای جنوبی:

جنگل آمازون جنگل بسیار بزرگی در آمریکای جنوبی است. جنگل های بارانی آمازون در تمام فصول سال دارای هوایی گرم با رطوبتی بسیار زیادند. تقریبا هر روز در سرتاسر آمازون باران سنگینی می‌بارد.

گردشگری، سیاحت یا توریسم به طور کلی به عنوان مسافرت تفریحی در نظر گرفته می‌شود. هر چند که در سال‌های اخیر شامل هرگونه مسافرتی می‌شود که شخص به واسطه آن از محیط کار یا زندگی خود خارج شود. به کسی که گردشگری می‌کند . گردشگری سازمان‌یافته امروزه یک صنعت بسیار مهم در تمام جهان است.

یک.سریلانکا
"سری لانکا را می توان به عنوان یکی از زیباترین جزایر در سراسر جهان معرفی کرد. شواهدی قوی گواه آن است که تمدن انسانی در این کشور جزیره ای کوچک برای بیش از 2000 سال وجود داشته است و در حال حاضر نیز وجود دارد. ” کسانی که عشق بررسی جهان باستانی ، بی سر و صدایی طبیعت و رفتن به محیطی آرام و بدور از هیجان را آرزو دارند حتما سفری به سری لانکا در تعطیلات داشته باشند... "

دو . کیوتو ، ژاپن
"در میان پوسترها ، تقویم و یا جزوات منشر شده توسط آژانس های مسافرتی ژاپنی ، باغ کیوتو تبدیل شده است به " پوشش واقعی ژاپن... " به هر حال ، شما بایستی این باغ را قبل از مرگ ببینید چون بیش از اندازه زیباست ، شما می توانید " محل استراحت خود را "در کیوتو پیدا کنید ، اما با یک شب استراحت در این باغ که در وسط کیوتو قرار دارد شما می توانید یکی از زیبا ترین تجربه های عمر خود را در این شهرستان ثبت کنید... "

سه : لاس وگاس
بزرگ ترین کازینوها و مراکز تفریحی بزرگسالان در این شهر، در بلوار لاس وگاس، جمع شده‌اند. در آن دوران شهر لاس وگاس به صورت مرکز تردد و دید و بازدید و اجتماع درآمده و زبانزد مردم قرارگرفت. لذا کنترل شهر رفته رفته بدست مافیاهای حرفه‌ای در می‌آید که در این زمینه داستانهای فراوانی به تحریر درآمده و فیلم‌های جنایی و پلیسی درباره زندگی و عاقبت ورقابت بین این مافیاهای نیز برروی پرده سینما‌ها مشاهده شده‌است. به ویژه آغاز و پایان زندگی آقای سیگل در چند سال اخیر نیز به صورت فیلم برروی پرده آورده شده‌است. بخش پایانی ناخواسته زندگی سیگل بدین گونه بود : چون او در زمینه ساختمان سازی و معاملات و درآمدهای کازینو در بین شرکاء خائن شناخته شده بود, در نتیجه توسط باند مافیایی در «هاوانا» به قتل می‌رسد. بالاخره پس از دست به دست گشتن مکرر ساختمان و تاسیسات مربوط به هتل روز ۱۱ مارس ۱۹۴۷ هتل و کازینویی با چهره و نمای جالب توجهی به نام "Flamingo" فلامینگو افتتاح می‌گردد.

این ساختمان به علت دارا بودن سالن‌های مجلل کازینو و اتاقهای مجهز به وسایل مدرن و شیک, شوهای متنوع و سرگرم کننده توسط هنرمندان و خوانندگان آن عصر مورد توجه جامعه خوشگذران آمریکایی و اروپایی قرار می‌گیرد. مساحت این ساختمان ۷۲۰۰ مترمربع است که ۴۰۰۰ متر مربع فضای کازینو را شامل می‌شود. این ساختمان دارای ۳۶۲۶ اتاق می‌باشد و هنوز با وجود قدیمی بودن یکی از مکان‌های دیدنی این شهر به شمار می‌آید.

شهر لاس وگاس بدرستی بعنوان بزرگترین مرکز قمارخانه‌ها و بقول خودشان کازینوهای جهان به شمار می‌آید. جمعیت این شهر تا سال ۲۰۰۵ بالغ بر ۵۸۵۰۰۰ شمارش شده بود. شمار نفوذ امروزه آن نزدیک به دو میلیون تخمین زده می‌شود. بطور کلی شهر لاس وگاس در جهان در نوع خود یکتا و بی نظیر است و سالیانه بیش از ۴۰ میلیون شهروندان دیگر ایالات متحده آمریکا و نیز اروپا و آسیا از این شهر دیدن می‌کنند. یک چهارم درآمد مهم این شهر در درجه اول از راه مالیات کازینوها و سه چهارم بقیه از درآمدهای برنامه‌های نمایشی به زبان دیگر شوها, رستورانها و فروش کالاهای توریستی و اجناس لوکس تامین می‌شود. لازم به گفتن است که آوازها و آهنگهای خوانندگان مشهور و معروف چند دهه گذشته مثل الویس پریسلی, دین مارتین, فرانک سیناترا و سامی دیویس در فضای آسمان آبی این شهر در کازینوها و سالنهای هتل‌ها و پارکهای سبزو خرم با آبشارهای روان توام با رقص و کرشمه آب نماها به گوش رهگذران وتماشاگران می‌رسد و دوران عصر طلایی خدایان هنر و موسیقی را زنده جلوه می‌نمایاند. ساکنان معروف این شهر: آندره آغاسی, تنیس باز معروف, «چاریسما کارپنتر»«Charisma Carpenter» هنرپیشه سینما هستند. درحال حاضر حدود ۳۶ هتل و کازینو مشهور در این شهر وجود دارد.

چهار : ونیز ایتالیا
ایتالیا شهر ونیز یکی از شهرهای توریست پذیر جهان است و سالانه میلیون ها توریست به این شهر میروند از دیدنی های این شهر میتوان به میدان سن مارکو محل دفن مارکوپولو اشاره کرد

پنج: پاریس
معروفترین آثار شهر پاریس کلیسای قرن دوازدهمی نوتردام واقع در ایل دو لا سیته ، برج ایفل و تاق نصرت پیروزی (تریومف) می‌باشند. برج ایفل ابتدا به صورت موقت جهت نمایشگاه جهانی سال ۱۸۸۹ توسط گوستاو ایفل بنا شد ، اما با حفظ آن پس از این تاریخ امروزه در نزد جهانیان به عنوان نماد شهر پاریس شناخته می‌شود

عمده بناهای مشهور پاریس در محدوده میدان شارل دوگل (میدان دلتوال سابق) واقع شده‌اند. از جمله موزه لوور ، باغ تویلری ، خیابان شانز الیزه ،تاق نصرت پیروزی (تریومف) ، گراند پله ، پتیت پله ، میدان کنکورد و بسیاری آثار دیگر. بخش دیگری از این آثار که شامل بناهای مدرن و امروزی شهر پاریس می‌شوند در محدوده منطقه لا دفانس قرار گرفته‌اند.
عمارت انولید

علاوه براین ۲ منطقه آثار متعدد فراوانی نیز در سرتاسر شهر پاریس وجود دارند. موزه انولید که مقبره بسیاری از سربازان و افتخارآفرینان فرانسه از جمله ناپلئون است ، قلعه کونسیرژری که محل نگهداری لویی شانزدهم ، ماری آنتوانت و خانواده سلطنتی فرانسه قبل از اعدام در جریان انقلاب بود ، ۲ مجسمه ملقب به آزادی واقع در ایل دوسیژن و کاخ لوکزانبورگ که نمونه بزرگ آن‌ها در سال ۱۸۸۶ از سوی ملت فرانسه به ملت آمریکا هدیه داده شد ، بخش دیگری از این آثار دیدنی هستند.

اپرا گارنیر که درزمان امپراتوری دوم ساخته شده نیز از دیگر بناهای دیدنی شهر پاریس محسوب می‌شود. موزه لوور که امروزه یکی از مشهورترین موزه‌های جهان است نیز در بنای کاخ سابق لوور قرار دارد. دانشگاه سوربن نیز که بخش اصلی دانشگاه پاریس را تشکیل می‌دهد نیز در محله لاتین قرار گرفته‌است.

علاوه بر کلیسای نوتردام کلیسا‌های مشهور و زیبای دیگری نیز از جمله کلیسای سن شاپل ، کلیسای مادلین و کلیسای سکره کر نیز در این شهر قرار گرفته‌اند.

شش: هند
هندوستان دارای تاریخ و فرهنگ بسیار کهن و پرباری می‌باشد که به ۳ هزار سال پیش از میلاد می‌رسد. هندوستان سرزمین نژادها، زبان‌ها، آیینها، و فرهنگهای فراوان و گوناگون می‌باشد. در هند صدها زبان و هزاران گویش و لهجه وجود دارد. علاوه بر زبان هندی و زبان انگلیسی که زبان‌های اصلی هند هستند، ۸ زبان دیگر نیز رسمی هستند.

هفت: ریودوژانیرو
ریو دوژانیرو در جنوب شرقی کشور برزیل قرار دارد. این شهر پس از شهر سائوپولو بزرگ‌ترین شهر برزیل است و تا سال ۱۹۶۰ پایتخت این کشور بود.

این شهر , شهری است بسیار زیبا و توریستی که در کنار کوه‌های انبوه از جنگل و سواحل و خلیج‌های زیبای اقیانوس اطلس قرار گرفته‌است.

البته سواحل اقیانوسی برای کشور برزیل همان اقیانوس اطلس بوده چراکه برزیل در سمت شرقی آمریکای لاتین واقع است و سواحل دریایی آن تماماً بسمت اقیانوس اطلس است و همینطور کشور برزیل نسبت به سایر کشورهای مشرف به اقیانوس اطلس بیشترین ساحل را دارد.

هشت: هاوایی
شمار گیاهان بومی هاوائی به چندین هزار می‌رسد و ۶۶ گونه پرنده بی‌همتا در هاوائی شناسائی شده‌اند. پیش از راه یافتن انسان‌ها به هاوائی هیچ پستانداری در این جزایر حضور نداشت.

نه: قاهره
قاهره پایتخت مصر است و بزرگ‌ترین شهر آفریقا و میانه شرقی محسوب می‌شود. این شهر در کرانه رود نیل و در شمال مصر واقع شده است، در همسایگی غربی آن شهر باستانی جیزا و گورستان قدیمی ممفیس و اهرام ثلاثه مشاهده می‌شوند. قاهره که در قرن دهم میلادی تأسیس شد، خیلی زود به مرکز جدید جهان اسلام تبدیل شد و در قرن چهاردهم به دوران اوج شکوفایی خود رسید.

ده لهاسا

منطقه مستقل و خودمختار "تبت" با مساحتی بیش از 1/22 میلیون کیلومتر مربع و جمعیت 2/3 میلیون تن در جنوب غرب چین واقع شده است . سرزمین توریستی تبت، که به "بام جهان" شهرت دارد و سومین قطب جهان محسوب می شود، در فاصله 4 هزار متری از سطح دریا قرار گرفته و قله سر به فلک کشیده رشته کوه های هیمالیا که از میان چین و نپال می گذرد در میانه این سرزمین، 8848 متر ارتفاع دارد . دمای هوای این فلات، بسیار متغیر بوده و در مدت شبانه روز، نوسانات دمایی بسیاری دارد . سونگ زانگاربو نخستین پادشاهی است که در قرن 7 پیش از میلاد سلسله حکومتی خود را آغاز کرد; سپس این ناحیه به منطقه اجدادی سلسله یوآن تبدیل شد در دوره حکمرانی دالایی لامای پنجم دولت گدانپوزانگ روی کار آمد; تا اینکه در سال 1911، در پی انقلاب آن، جمهوری خلق چین، دولتی اجرایی در آن مستقر کرد . پایتخت منطقه خودمختار تبت که مساحتی معادل 544 کیلومتر مربع را در برگرفته و به "سرزمین خدایان" مشهور است، در شمال رودخانه لهاسا قرار دارد و از تاریخی به قدمت 13 قرن حکایت می کند . لهاسا شهر طلوع خورشید، هر ساله 3 هزار طلوع را شاهد است.این مرکز تجاری، سیاسی، فرهنگی و مذهبی، مناطق تاریخی بسیاری در خود دارد.دالایی لامای پنجم، این شهر را پایتخت خود قرار داده و کاخ مشهور پوتالا را در آن بنا کرد . لهاسا که از سال 1642 به عنوان پایتخت تبت قد برافراشت، در قرن 7 پس از میلاد، مرکز قدرت مهمی به شمار می رفت و هنوز هم قلب و روح تبت در آن می تپد . کاخ معروف پوتالا که بر روی تپه سرخی در قسمت غربی لهاسا قرار گرفته، در سال 640 در دوره حکومت سونگسان گامپو ساخته شده است . این کاخ باشکوه، با 117 متر ارتفاع و مساحتی افزون بر 130 هزار متر مربع، بیش از 1000 اتاق را در احاطه خود دارد.این بنا از سنگ و چوب ساخته شده و دیوارهایی به ضخامت سه متر دارد که آرامگاه های بسیاری از دالایی لاماها را در برگرفته است . آرامگاه دالایی لامای پنجم با ارتفاع 5 متر در قسمت غربی کاخ قرار دارد که با طلا، مروارید و الماس آراسته شده است.در واقع، این کاخ دستاورد فعالیت های موفقیت آمیز دالایی لاما و یاران وی است.چرا که ساختمان اصلی آن در قرن 9 از بین رفته و در دوره دالایی لامای پنجم دوباره ساخته شد.این بنای بزرگ، مجموعه ای از کارهای هنری شامل مجسمه های تزیین شده، نقاشی و آثار مجسمه سازی تبتی های قدیم را در خود حفظ کرده و در سالن بزرگ آن که "ساسونگ لانجی" نامیده می شود، تصویر بزرگی از امپراتور "کیانلونگ" قرار گرفته که در زیر آن جمله مشهور "زندگی جاوید جاوید جاوید از آن امپراتوری حاضر باد" از وی، به زبان های مغولی، هان، تبتی و مانچو نوشته شده است . پوتالا صدها سال است که مکان مقدسی به شمار می رود و هر ساله هزاران زائر از تبت و دیگر نقاط چین برای عرض ارادت به این منطقه می آیند تا این شهر مقدس را زیارت کنند . بعد از آزادی تبت، پوتالا در فهرست مناطق فرهنگی تحت حفاظت ثبت شد که از لحاظ معماری، از عجایت مورد ستایش جهان به شمار می رود . " سونگ کاسا"، در سال 1409 این صومعه را که بر فراز کوه "وانریگو" در 60 کیلومتری شرق لهاسها واقع شده، بنا کرد."کاندان" که جز» سه صومعه اصلیGelukpa در لهاسها محسوب می شود، بیش از 108 مناره دارد و ظرفیت پذیرش و حضور بیش از 3500 راهب را در یک زمان دارد . گاندان نیز از آثار فرهنگی به ثبت رسیده تبت است که در زمان انقلاب آزادی تبت، خسارت های بسیاری بر آن وارد آمد و اکنون نیز بودجه خاصی برای مرمت آن هزینه می شود. همچنین صومعه سارا که در تبت به معنای تگرگ است، از داستان هایی حکایت دارد که درباره بارش تگرگ به هنگام ساخت بنای آن روایت می شود . سارا، آخرین صومعه از سه صومعه اصلی ساخته شده در لهاسا، برخلاف گاندان و دریپونگ بر روی کوه ساخته نشده است . سارا در سال 1419 زیرنظر معلمی برجسته به نام "شاکایشی" ساخته شد . وی در زمان مغول ها به پکن رفت تا بودیسم را رواج دهد.در طول تاریخ هدایای بسیاری ازسوی امپراتوران چین به سارا رسید که تاکنون نیز حفظ شده است . این بنا که با بیش از 32 بخش و سالن، محل زندگی بیش از 10 هزار راهب بوده و به واسطه قدمت مذهبی خود از دوره مینگ افتخارات بسیاری دارد، از سال 1982 در فهرست آثار فرهنگی حفاظت شده تبت، ثبت شده است . " سونگ کاپا" در سال 1416 معبد بزرگ در یپونگ Monastery Drepung را در غرب لهاسا بنا کرد که اکنون بزرگترین و غنی ترین معبد، از سه صومعه مشهور لهاسا به شمار می رود . دالایی لامای پنجم هنگام ساخت پوتالا در این منطقه ساکن بوده و بر آن حکومت می کرده است.از فراز این بنا که در ارتفاع بالایی ساخته شده، تمام لهاسا را می توان دید . داستان های بسیاری درباره دریپونگ تعریف شده، ازجمله آنکه سونگ در زمان ساخت این بنا، صدف حلزونی شکلی را پیدا کرد که به نظر می رسید آن را بودا ساکیامونی در آنجا نهاده است.این صدف، به عنوان گنجی ارزشمند به معبد اهدا شد و امروزه در کنار مجسمه طلایی بودا به نمایش گذاشته شده است . خیابان مرکزی لهاسا که بار خور (darkhorstreet the) نام دارد،دورتادور معبد جوخانگ را در بر گرفته و به مسیر گشت زائران مشهور است، نخستین خیابانی است که در این شهر ساخته شده است . در اطراف این خیابان، خانه ها و مغازه های کوچک بسیاری ساخته شده، که در 30 سال گذشته روند روبه توسعه ای داشته است . گردشگران از "بارخور" به عنوان پنجره تبت یاد می کنند، چرا که تمام نیازهای فرهنگی در این منطقه به نمایش درآمده و به همین دلیل، گذر از آن برای گردشگران از ضروریات محسوب می شود . معبد جوخانگ ( Temple Jokhang The در سال 647 پس از میلاد درست در مرکز لهاسا ساخته شد و گفته می شود فضا و مکان ساخت آن را همسر امپراتور "گامپو" تعیین کرده است.این بنا را صنعتکاران ماهر نپال، چین و تبت با معماری متفاوتی ساخته اند . این معبد، مرکز عرفان و مقصدی مقدس برای زائران بودایی، تبت به شمار می آید.در سالن بزرگ آن، اشیایی متعلق به دوران کودکی بودا ساکیامونی وجود دارد که در سال 700 پس از میلاد به تبت آورده شده است . در میان این اشیا، مجسمه بودا قرار گرفته که زائران بودایی بسیاری را هر سال در کنار خود جمع می کند.در بیرون معبد درخت نخل بزرگی سربرافراشته که در مقابل آن یک مناره سه متری از سنگ ساخته شده و مربوط به سال 823 پس از میلاد است . برفراز سقف طلایی معبد، تندیس های بسیاری به چشم می خورد که بر زیبایی های آن افزوده و هرساله میزبان برگزاری فستیوال بزرگ عبادت و شکرگزاری است . این مراسم، نخستین بار در سال 1409 با حمایت سونگ کاپا برگزار شد و پس از آن نیز هر سال در همین مکان زائران بسیاری به ادای مراسم مذهبی می پردازند.

کشور هلند با دارا بودن بیش از 10000 هزار هکتار باغ گل بزرگترین صادر کننده گل در سرتاسر جهان محسوب میشود. در اواسط ماه می اوج زیبایی و رنگ آمیزی طبیعت را در باغات و مزارع لاله های هلند میتوانید تجربه کنید. هم اکنون بیش از 100 نوع گل لاله در سرتاسر جهان طبقه بندی شده است.

تمام گونه های لاله ها در سرما مقاوم هستند و می توان آنها را در پاییز، حوالی مهر و آبان کاشت و از گل آنها در بهار استفاده نمود. سالیانه بیش از 3 میلیارد گل لاله در هلند رشد و پرورش میابد که بیش از دو سوم آنها به دیگر کشورها مخصوصا آمریکا و آلمان صادر می شوند.

آبشار ایگوآزو واقع در مرز دو کشور آرژانتین و برزیل شبکه ای از ۲۷۵ آبشار کوچک و بزرگ که محدوده‌ای به امتداد دو مایل را در برمی‌گیرند، ایگوآزو را تبدیل به چنان آبشار متحدالشکل وسیعی کرده‌اند که بازدید‌کنندگان در نگاه نخست، آبشار نیاگارا را در برابر آن بسیار ناچیز می‌شمارند. جریانات آبی که از ارتفاع به سطح دریاچه آبشار برخورد می‌کنند چنان پراکنده می‌شوند که گویی تمام آب بستر دریاچه به نقاط اطراف پاشیده شده است. یکی از خوش‌منظره‌ترین بخش‌‌های ایگوآزو، آبشاری به نام "گلوی شیطاناست" که شکلی نعل اسبی داشته و دارای ۲۶۹ فوت عرض و دو هزار و ۳۰۰ فوت طول می‌باشد. از جمله جاذبه‌های تفریحی که در کنار آبشار قرار دارد، قطار جنگلی و پل‌های پیاده‌رویی است که در اطراف آبشار قرار داشته و بازدید‌کنندگان با استفاده از آن‌ها می‌توانند تمام مناطق مشرف بر ایگوآزو را مشاهده کنند.

در بين همه كوه ها و ارتفاعاتبلند و صعب العبور جهان، قله‌ها و ارتفاعاتيوجود دارند، كه به شهادت تاريخ، در مواردي متعدد، اين طعم شيرين فتح را با اختتاميه‌ايتراژيك مي‌آميزند تا خود را به عنوانخطرناكترين قله‌هاي جهان معرفي كنند. آنچه درادامه مي‌آيد معرفي پنج كوه خطرناك جهان استكه توسط سايت توريزم ريويو، انتخاب شده اند.

1- كوهستان ايگر؛ سوييس:

به آلپ مي‌رويم. بسياري از صخره نوردان ،‌دامنه شمالي كوهستانايگر را به دليل سختي و خطرناك بودن آنمي‌شناسند. پس از فتح شدن اين قله در سال 1938تاكنون اين دامنه شمالي، مورد توجه و علاقهبسياري از صخره نورداني قرار گرفت كه اين كوه 3970 متري را ديواره مرگ نام نهاده بودند.

با اين وجود، و برخلاف چهره مرگبار خود، اينكوه زيبايي دلچسبي نيز دارد و آن خط آهني استكه از تونل وسط كوه عبور مي‌كند.

در مسير اين خط آهن دو ايستگاه قرار دارد كهمسافران مي‌توانند با هربار توقف قطار در ايندو مقطع از طريق پنجره‌اي كه روي ديواره كوهنصب شده مناظر بيروني آن را به وضوح تماشاكنند. اين راه آهن به ايستگاهي به نامجونگفروجوك،‌ مرتفع‌ترين ايستگاه راه آهناروپا ختم مي‌شود.

2- كوهستان كانگچنجونگا؛ نپال، هند:‌

اين كوه با ارتفاع هشت هزار و 586 متري خود،سومين كوه مرتفع جهان ناميده شده است.

نرخ حوادث جاني در اين كوهستان طي سال‌هاياخير به 22 درصد رسيده كه منجر شده است كوهستان پنج گنجينه برفي" برخلاف روال جاري،متاسفانه داراي شمار بالاي حوادث منجر به مرگباشد.

حوادثي كه در بيشتر مواقع به دليل شرايط بد وسخت آب و هوايي آن به وجود آمده اند. اين كوهبراي اولين بار در سال 1955 توسط يك تيم كوهنورد انگليسي فتح شد، اما آنها به دليل احترامبه عقايد ساكنان بومي اين منطقه كه قله رامكاني مقدس مي شمردند، آن را به صورت كامل فتحنكرده و چند متري پايين‌تر از آن را انتخابكردند. سنتي كه از آن روز به بعد توسط ديگرفاتحان اين كوه نيز رعايت شد.

3- كوهستان نانگا پاربات؛ پاكستان:

اين كوهستان كه ارتفاعي هشت هزار و 126 متريدارد، نهمين قله مرتفع جهان بوده و از نظرسعود سومين كوه پر خطر جهان به شمار مي رود.

اين قله كه در رقابت تنگاتنگي با k2 از لحاظمشكلات فني صعود است، بخوردار از راه‌هاي ومسيرهاي باريك و صعب العبوري است كه رسيدن بهنوك قله را براي كوهنوردان بسيار مشكل و سختكرده است. بلندترين دامنه اين كوهستان تا سطحزمين را مي‌توان در ضلع جنوبي آن جست، جايي كهبه دامنه روپال شهرت داشته و ارتفاع آن باكوهپايه بيش از 4600 متر است.

لازم به ذكر است به دليل مشكلات و سختي‌هايصعود به قله و به دليل دامنه خطرناك آن، ناماين كوه را " آدم خوار"‌گذاشته اند.

4- كوهستان كي2؛ پاكستان، چين:

كوهستان كي 2 در سلسله جبال كاراكورام،‌ دومينقله مرتفع جهان با ارتفاع هشت هزار و 611 متربه شمار مي‌رود. اين كوه كه " كوهستان وحشي" لقب گرفته يكي از خطرناكترين قله‌هاي جهان نيزنام گرفته است.

عبور از يخچال‌هاي پر پيچ و خم، صعود ازصخره‌هاي پر شيب و طي كردن مسيري با ستون‌هاييخي كه هر لحظه خطر سقوطي ناگهاني را در بردارند، ساده ترين راه‌هايي هستند كه كوهنوردانرا به قله رهنمون مي‌كنند. آمار حوادث مرگباردر اين كوهستان بسيار بالا است به نحوي كه ازهر چهار كوهنورد، تنها سه نفر زنده به قله دستپيدا مي‌كنند.

5- آناپورانا؛ نپال:

خطرناكترين قله جهان، كوهي است كه با ارتفاعهشت هزار و 91 متري خود، دهمين كوه مرتفعناميده شده است.

آناپورا كه آنرا الهه برداشت محصول نيزمي‌نامند براي اولين بار در سال 1950 فتح شد واز آن زمان تاكنون 130 كوه نورد ديگر نيز موفقبه رسيدن به نوك قله آن شدند.

با اين وجود كشته شدن 53 كوه نورد در مسيرصعود به اين قله نرخ حوداث مرگبار در آن را به40درصد رساند، كه در اين بين آناپورا راتبديل به خطرناكترين كوهستان جهان كرد.

در پایان تابستان هر سال آمار و ارقام غرق شدگان دریاهای کشور اعلام می‌شود؛ رقمی که در سال گذشته 1072 نفر بود و از ابتدای امسال هم تا به حال 110نفر براورد شده است.

بر اساس آمارهای سازمان پزشکی قانونی 43.6درصد از غرق شدگی‌ها در تابستان اتفاق‌می افتد که بیش از نیمی از آنها در دریای خزر هستند. اتفاقی که کارشناسان مرکز ملی اقیانوس شناسی معتقدند به خاطر ویژگی‌های خاص دریای خزر رخ‌می دهد که اگر به آن آشنا باشید،‌می توانید از غرق شدن نجات پیدا کنید.

شنا در دریا هرگز مشابه شنا در استخر نیست و علاوه بر دانستن فن شنا و داشتن مهارت زیاد، باید ویژگی‌های آب دریا را هم شناخت. آب شور دریا در صورت برخورد با چشم، سوزش چشمی دردناکی ایجاد می‌کند و تمرکز شناگر را کاملاً از بین برده و او را در یافتن مسیر ساحل ناتوان می‌کند. در صورت ورود آب دریا به نای و ریه فرد، سرفه‌های شدیدی ایجاد می‌شود که عملاً شنا کردن را غیرممکن ساخته و شناگر کاملاً مستأصل می‌شود.

ضربات امواج دریا، فرد را با خود به این سو و آن سو برده، تمام توان و انرژی وی را‌می گیرد. گل‌آلود بودن آب‌های ساحلی دریای خزر موجب می‌شود که حتی با عینک شنا هم نتوان در زیر آب چیز زیادی مشاهده کرد و مثلاً ناحیه کم‌عمق را از عمیق تشخیص داده یا فرد در حال غرق شدن را در زیر آب یافت.

فردی که در چنین شرایطی به دام افتد، بسیار دشوار بتواند خود را از مهلکه نجات دهد. ضمناً مطابق یک اصل، برای شنای افراد بالغ در آب‌های دریایی با عمق بیش از یک و نیم متر، نه تنها آنها باید فنون شنا را به خوبی بدانند بلکه لازم است به توان فیزیکی و استقامات بدنی بالای خود نیز اطمینان داشته باشند. حتی با وجود مهارت بالا و توان بدنی فوق‌العاده، هنوز هم دریا جای امنی برای شنا نیست.

متهم اصلی: جریان‌های ساحلی

جریان‌های ساحلی خطرناک ترین و خاموش ترین قاتلان دریای خزر هستند. امواج دریا با حرکت به سمت ساحل حجم زیادی از آب را به طرف خشکی منتقل می‌کنند. این حجم وسیع آب ‌باید دوباره به داخل دریا برگردد و به همین دلیل، در نقاطی از ساحل به صورت تقریباً غیر قابل پیش‌بینی، درون آب دریا آب‌راهه‌هایی به طرف دریا ایجاد می‌شود که در آن آب با سرعت زیادی بر خلاف جهت امواج (یعنی از سمت ساحل به سمت دریا) جریان پیدا‌می کند.

این جریان‌ها کاملاً از امواج آب متفاوت هستند و به آنها جریانهای ساحلی، جریان‌های شکافنده (Rip Currents)، یا جریان‌های مرگبار گفته می‌شود که در بسیاری نقاط جهان و بویژه در سواحل دریای خزر، تلفات جانی بسیاری را به بار می‌آورند.

جریان شکافنده از بالا شبیه یک بادبزن دستی است که دسته آن به سمت ساحل، و دهانه آن به سمت دریا قرار دارد. دسته این بادبزن بیشترین قدرت را دارد و صرف‌نظر از اینکه شناگر چقدر شنا بلد است یا چقدر توان جسمی دارد، عملاً برگشت او به سمت ساحل را غیر ممکن‌می کند و او را سریعاً با خود به داخل دریا می‌کشاند.

سرعت این جریان معمولاً از رکورد سرعت شنای المپیک هم بالاتر است؛ به این معنی که حتی بهترین قهرمان شنای المپیک هم نمی‌تواند بر خلاف آن شنا کرده و به طرف ساحل برگردد.

عرض جریان شکافنده بین 3 تا بیش از 60 متر، و طول آن به داخل دریا بسیار متفاوت است. گاهی فقط در ناحیه شکسته شدن امواج یا همان محلی که موج فرو ریخته و کف سفید رنگ تشکیل می‌دهد بوده قرار دارد و گاهی نیز تا ده‌ها متر به داخل دریا کشیده می‌شود.

جریان شکافنده الزاماً مختص دریاهای طوفانی و مناطق پرخطر نیست. خیلی وقت‌ها مردم در دریا مشغول شنا کردن بوده اند، همه چیز عادی و خوشآیند به نظر می‌رسیده، اما در همین بین یک نفر در میان جریان شکافنده به سادگی و بی‌سروصدا غرق شده است

علائم جریان شکافنده

جریان شکافنده الزاماً مختص دریاهای طوفانی و مناطق پرخطر نیست. خیلی وقت‌ها مردم در دریا مشغول شنا کردن بوده اند، همه چیز عادی و خوشآیند به نظر می‌رسیده، اما در همین بین یک نفر در میان جریان شکافنده به سادگی و بی‌سروصدا غرق شده است.

مواقعی که دریا موّاج است، احتمال تشکیل جریان‌های شکافنده بسیار زیاد است. بنابراین در این شرایط نباید وارد آب دریا شد و بهترین کار این است که شنا را به زمانی دیگر موکول کنید و از زیبایی‌های ساحل لذت ببرید. توجه داشته باشید که جریان‌های شکافنده در تمام دریاها، دریاچه‌ها و اقیانوس‌ها می‌توانند رخ دهند.

تشخیص زمان تشکیل جریان شکافنده برای افراد عادی دشوار است. اما برخی نشانه‌های قابل رۆیت جریان‌های شکافنده عبارتند از:

1.آب در محل جریان شکافنده آرام و بدون موج است.

2.رنگ آب در محل جریان شکافنده با بقیه نقاط تفاوت دارد.

3.خطی از آب کف آلود، خزه یا زباله در محل جریان شکافنده به سمت دریا حرکت می‌کنند.

4.امواجی که به سمت ساحل می‌آیند، در محل جریان شکافنده دچار شکست می‌شوند.

5. در بسیاری از نقاط در سواحل گیلان و مازندران ساحل ماسه‌ای است. در ساحل ماسه‌ای علایمی شبیه اشکال هلالی وجود دارد. نوک هلال جایی است که جریان شکافنده تشکیل‌می شود.

چطور فرار کنیم؟

اگر درون یک جریان شکافنده گرفتار شدید، قبل از هر چیز آرامش خود را حفظ کنید. دوم اینکه هرگز، هرگز و هرگز بر خلاف جریان شکافنده و به سمت ساحل شنا نکنید. این کار شما را کاملا خسته‌می کند و وقتی از رمق افتادید به راحتی غرق‌می شوید. در عوض خود را بر روی آب نگاه دارید. حالا دو گزینه پیش روی شماست:

1- اگر توان بدنی بالایی برای شنا دارید

به صورت موازی با ساحل حرکت کرده و از مسیر جریان کاملاً خارج شوید و سپس به صورت مورب به سمت ساحل برگردید.

یا اینکه برای خروج از جریان شکافنده، موازی با ساحل در عمق آب شنا کنید. در اعماق زیرین آب، جریان شکافنده قدرت کمتری دارد. لذا می‌توان به این طریق از مسیر جریان فرار کرده، آنگاه از آب عمیق به آرامی و به صورت مورب به سطح بازگشت و به صورت مورب به ساحل برگشت. دقت کنید که این روش نیازمند توانایی حبس نسبتاً طولانی تنفس می‌باشد.

2- اگر توان بدنی معمولی دارید

هم جهت با جریان به سمت دریا حرکت کنید. معمولاً جریان پس از طی چندین متر تا چند ده متر، قدرت خود را از دست می‌دهد. در اینجا می‌توانید با صورت موازی با ساحل از جریان فرار کرده و پس از طی چندین متر و دور شدن از جریان، ابتدا نفس بگیرید، سپس تقاضای کمک کنید و بعد به صورت مورب به سمت ساحل برگردید.

معمولاً دریا در خارج ناحیه شکست امواج آرام‌تر است. ناحیه شکست امواج، ناحیه‌ای است که موج در آنجا فرو ریخته و به رنگ کف سفید دیده می‌شود، و این ناحیه برای شناکردن مناسب نیست. بنابراین شناگری که بتواند خود را در در خارج ناحیه شکست امواج روی سطح آب نگاه دارد، از جریان شکافنده در امان خواهد بود (البته به طور کلی فاصله گرفتن زیاد از ساحل برای بیشتر شناگران به هیچ وجه قابل توصیه نیست).

یک نکته مهم

اگر تشخیص دادید که کمکی به شما نخواهد رسید و باید با توان خود به طرف ساحل برگردید، همراه با امواج خود را به ساحل برسانید. هنگامی که امواج بزرگ به سمت شما می‌آیند، چند ثانیه نفس بگیرید و حدود یک متر زیر آب بروید تا از ضربه موج در امان بمانید.

توجه داشته باشید که ممکن است دوباره درون جریان شکافنده دیگری گرفتار شوید. در این هنگام نیز شک نکرده و اجباراً همراه آن به سوی دریا برگردید، ولی مجدداً بر طبق اصول پیش‌گفته به سمت ساحل بازگشت کنید.

این توصیه‌ها را جدی بگیرید

1.جریان شکافنده معمولاً بسیار قوی بوده و به راحتی می‌تواند حتی جان شناگران بسیار ماهر را به خطر اندازد. اگر شما یا عزیزانتان هنوز شنا در دریا را کاملِ کامل فرا نگرفته‌اید، اگر به توان بدنی خود برای شنا کردن در دریای مواج و فنون شناور نگه داشتن خود بر روی موج اطمینان ندارید، بهترین کار این است که در دریا شنا نکنید. یا لااقل در همان لبه دریا از خنکی آب لذت ببرید، و دچار دردسرهای فوق و مصیبتهای جبران‌ناپذیر نگردید.

2.در بستر آب سواحل دریای خزر (به ویژه از آستارا تا نکا) پشته‌های ماسه‌ای وجود دارد که با ایستادن بر روی آنها تصور می‌شود که در ناحیه کم‌عمقی حضور داریم. ولی با فقط اندکی جابه‌جایی، عمق آب شدیداً افزایش می‌یابد؛ ضمناً پشته‌های ماسه‌ای ناپایدار بوده و گاهی زیر پای فرد فرو ریخته و او را در عمق زیاد آب گرفتار می‌کنند.

3.در برخی مناطق هم عمق آب به صورت ناگهانی زیاد می‌شود. این حالت مشابه این است که بر روی لبه کوهی حرکت کنید که با یک قدم به جلو، زیر پایتان درّه‌ای پدیدار شود. فردی که شنا بلد نباشد، دیگر نمی‌تواند به عقب برگردد و به همین راحتی جان خود را از دست می‌دهد.

4.بالا آمدن آب دریای خزر در چند سال اخیر موجب شده که بسیاری از ساختمانها و تأسیسات ساحلی، و چاه‌های آب و فاضلاب آنها، در زیر آب ساحل مدفون شوند. در سواحلی که پاکسازی صورت نگرفته، شناگر در هنگام شیرجه ممکن است با اشیاء چوبی و فلزی و سنگی به جای مانده از این ساختمانها برخورد کند. ضمناً چاه‌های آب و فاضلاب می‌توانند شناگران را به داخل خود بمکند.

5.لذا اگر قصد شنا دارید؛ در مناطق پاکسازی شده و در حضور نجات غریق به این امر اقدام کنید. و باور کنید که بسیاری از مناطق «شنا ممنوع» با توجه به خطرات ساحل آن ناحیه و متعاقب مرگ‌ومیرهای بسیاری که داشته است به این نام لقب گرفته‌اند.

هیاهوی خیابان امام خمینی تهران و میدان حسن آباد آنقدر زیاد است که کمتر کسی درب یک موزه نبش خیابان شیخ هادی را پیدا می کند. "موزه مقدم" درست در میان های و هوی بازار خرید و رفت و آمد مردم به بانک مجاورش قرار دارد همین که از ورودی هشتی خانه وارد شوی، زندگی ماشینی را پشت سر می گذاری. دیوارهای این خانه اجازه ورود این همه هیاهو را به حریم خانه که ارزشمندترین خانه جهان نام دارد، نمی دهد.

ارزشمندترین خانه جهان به واسطه داشتن اشیای تاریخی و گرانبها به گرانترین خانه جهان در سالهای دهه 30 و 40 توسط پروفسور پوپ مورخ آمریکایی که مقاله ای با عنوان بررسی هنرهای ایران در مجله "سپید و سیاه" نوشته بود، معروف شد و هنوز هم جزو یکی از منحصر به فردترین خانه های ایران و جهان است.

این خانه متعلق به محسن مقدم پسر کوچکتر احتساب الملک شهردار دوره ناصرالدین شاه قاجار است. محسن از کودکی به نقاشی علاقه زیادی نشان می داد در مکتب کمال الملک نقاشی یاد گرفت حتی در تابلوی معروف کمال الملک از کلاس درسش نیز محسن مقدم به تصویر کشیده شده است.

محسن برای تحصیل نقاشی به همراه برادرش حسن، به سوئیس رفت و در زمان جنگ جهانی دوم برگشت اما دومین بار برای یادگیری باستان شناسی و تاریخ سفر کرد و این بار با دست پر همراه گروه های باستان شناسی در برخی از محوطه های تاریخی مانند دیلمان و شوش به کاوش و نظارت و بازرسی پرداخت.

او جزو اولین باستان شناسان ایرانی بود که به همراه اساتید باستان شناسی در محوطه های تاریخی فعالیت می کرد.

مقدم از شاگردان استاد کمال الملک، باستان شناس و مؤسس دانشگاه هنرهای زیبا و استاد دانشگاه تهران بود که با همسر فرانسوی زبانش تصمیم گرفتند همه هم و غم خود را برای برپا کردن یک موزه از اشیای گرانبهایی که در حال از بین رفتن است بگذارند.

زوج باسواد عمارت مقدم از همان سالهای ابتدایی ازدواجشان تصمیم می گیرند که هیچ وقت بچه دار نشوند و به جای بچه داری، موزه داری کنند. آنها نگهداری از اشیای تاریخی موجود در خانه شان را فرزندان خود می پنداشتند که باید برای نسلهای بعد نگهداری شوند.

خانه ای که اکنون به عنوان موزه مقدم از آن یاد می شود از خانه های مجلل دوره قاجار و دارای بخش های اندرونی و بیرونی است اما در کنار تمام اجزای این عمارت مجلل، کاشی های زرین فام و گرانبهایی را می‌توان یافت که مقدم برای پاسداری از آنها، جایی مناسب را در دیوار برای آنها در نظر گرفته بود تا از آسیب در امان بمانند برخی از این کاشی ها در دنیا منحصر به فرد هستند.

اما کلکسیون پارچه استاد مقدم نیز جزو یکی از کلکسیون های پارچه در دنیاست این پارچه های قیمتی اکنون به صورت فریز شده در داخل مجموعه نگهداری می شود امکان بازدید عموم از آنها وجود ندارد جز یکی از پارچه ها که آن هم درون قاب شیشه ای نگهداری می شود.

در کنار تمام در و دیوارهای کاشی کاری شده و زیبای عمارت مقدم، اتاق کوچکی راه ورودی به زیرزمین خانه است که تمام در و دیوار آن با سنگ های قیمتی و نیمه قیمتی و صدف و مرجان های زیبا نقش داده شده است.

مقدم در دفترچه خاطراتش نحوه بدست آوردن بسیاری از اشیای تاریخی موجود در این خانه را شرح داده و گفته که یا آنها را از دستفروش های بازار و یا از مالکانی که قصد تخریب خانه های تاریخی خود را با تمام ملحقاتش داشتند خریده است.

برخی دیگر از این اشیا درحال خروج از کشور بودند و یا در حراجی های کشورهای بیگانه دست به دست می شدند که مقدم با ثروت خانوادگی اش آنها را خریده و به ایران برگردانده است.

اما بسیاری دیگر از این اشیای تاریخی توسط سفرا و فرهنگیانی که مهمان مقدم بودند به این خانواده هدیه داده شده است مانند اشیایی که حدس زده می شود از بیت المقدس به او هدیه شده است.

اما در بین تمام این آثار برخی مانند سفال قرمز رنگ چشمه علی که متعلق به هزاره پنجم قبل از میلاد است، قدمت زیادی دارد که هیچ کس نمی داند چطور سر از این خانه در آورده است، به همین دلیل اداره کل موزه های دانشگاه تهران که اکنون مدیریت این موزه را بر عهده دارد می خواهد به بررسی مبدا این اشیا بپردازد.

مقدم در سال 1351 خانه پدری خود را با تمام آثار ارزشمندش وقف دانشگاه تهران کرد تا اینکه در سال 1366 دار فانی را وداع گفت.

پس از مرگش نیز همسرش در سال 69 تولیت موزه را در اختیار مستقیم دانشگاه تهران قرار داد و سرانجام پس از چند سال عملیات مرمت، در مرداد ماه سال 88 در این خانه به روی بازدیدکنندگان گشوده شد.

در کره زمین جزیره ایستر همیشه به عنوان یکی از اسرار آمیزترین مکان ها شناخته شده است. جزیره ایستر جزیره‌ ای است در اقیانوس آرام جنوبی که متعلق به کشور شیلی است. این جزیره با اینکه ۳٬۵۱۵ کیلومتر (۲٬۱۸۵ مایل) در غرب خاک اصلی شیلی قرار گرفته اما استانی جدا از منطقه والپارائیسو (Valparaíso) شیلی بشمار می‌آید. نزدیک ترین جزیره همسایه با جزیره ایستر به نام سالائی گومز (Sala-y-Gomez) که در ۴۰۰ کیلومتری شرق ایستر قرار دارد نیز جزء همان منطقه و استان بشمار می‌ آید. نزدیکترین جزیره مسکونی به ایستر جزیره پیت‌ کرن است که در ۲٬۰۷۵ کیلومتری (۱٬۲۹۰ مایلی) غرب ایستر قرار دارد. مساحت جزیره ۱۶۳٫۶ کیلومتر مربع و جمعیت آن ۳٬۷۹۱ نفر است (سرشماری ۲۰۰۲م). ۳٬۳۰۴ نفر از جمعیت جزیره در مرکز آن شهر هانگا روآ زندگی می‌کنند. جزیره ایستر بویژه بخاطر تندیس‌های ۴۰۰ ساله عجیب باستانی خود معروف است. به این تندیس‌ها که در راستای کرانه دریا به خط ایستاده‌اند موآی گفته می‌شود.

تاریخچه

ساکنان اولیه این جزیره ریشه پلی نزیایی دارند. (DNA گرفته شده از استخوان ها نیز این را تایید می‌کند) و به احتمال قوی آن ها از جزایر مارکوس و در ۳۱۸ میلادی به این جزیره آمدند. (آزمایش کربن از نی‌های یافت شده در یک قبر این را تایید می‌کند). حدس زده شده که مهاجران اولیه که احتمالاً در دریا گم شده بودند، به تعداد کم (کمتر از ۱۰۰نفر) و در چند قایق به این جزیره آمدند. در زمان ورود آن ها بیشتر جزیره جنگلی و پر از پرندگان بوده و شاید مهمترین منطقه برای پرورش پرندگان در منطقه پلی نزیا بوده‌ است. اولین بازدید کنندگان اروپایی این جزیره، سنت های شفاهی ساکنان اولیه این جزیره را ثبت کردند. در این سنت ها، جزیره نشینان ایستر ادعا کرده‌اند که یک فرمانده به نام «هوتو ما توآ» در یک یا دو قایق بزرگ به همراه همسر و خانواده اش به جزیره آمدند. در این افسانه و همچنین تاریخ دقیق سکونت اولیه این جزیره ابهام وجود دارد. ادبیات منتشره در مورد اولین سکونت جزیره ۳۰۰-۴۰۰ میلادی را عنوان می‌کند یا تقریباً زمانی که اولین انسان‌ها در هاوایی سکونت گزیدند. برخی دانشمندان دیگر معتقدند که جزیره ایستر تا زمان ۷۰۰-۸۰۰ میلادی مسکونی نبوده. ساکنان اولیه این جزیره به نظر می‌رسد که از غرب و از جزایر مارکوس آمده‌اند. این افراد با خود موز، سیب زمینی شیرین، نیشکر و گوش فیل آوردند. بر طبق افسانه‌های ثبت شده توسط مسیونرها در دهه ۱۸۶۰ این جزیره دارای سیستم طبقاتی مشخصی بوده است. یک شاه که دارای قدرت خدا مانند بوده، از زمان هوتو ماتوآ بر جزیره حکمرانی می‌کرده. قابل مشاهده ‌ترین عنصر در فرهنگ این جزیره، تولید موآی حجیم و غول پیکر است که قسمتی از نیایش اجداد و نیاکان بوده ‌است. موآی‌ها دارای ظاهری متحدالشکل می‌باشند که در کناره تمام ساحل بر پا شده‌اند و نشانگر اعمال حکومت مرکزی می‌باشد. علاوه بر خانواده سلطنتی، ساکنان این جزیره شامل کشیشان، سربازان و تجار بوده. آخرین شاه، به همراه خانواده اش به عنوان بردگان در دهه ۱۸۶۰ در معادن پرو مردند. پس ازآن شاه یک نشانه سمبلیک پیدا کرد.

نام

قدیمی‌ترین نام شناخته شده این جزیره، Te Pito Ote Henua به معنی مرکز جهان بوده ‌است. در دهه ۱۸۶۰، دریانوردان تاهیتی به جزیره نام Rapa Nui دادند به معنی راپای بزرگ و این به خاطر شباهت جزیره به یکی دیگر از اجزای پلی نزیا به نام Rapa Iti به معنی راپای کوچک بود. مشهورترین نام این جزیره یعنی ایستر(Easter) به خاطر اولین بازدید ثبت شده اروپاییان توسط Dutch Admiral بوده که در شنبه عید پاک ۱۷۲۲ اتفاق افتاد.

موقعیت

این جزیره در ۳۶۰۰ کیلومتری غرب شیلی واقع شده. جزیره ایستر یکی از جزایر مسکونی منفرد جهان می‌باشد. این جزیره تقریباً مثلثی شکل است و مساحت آن ۶/۱۶۳ کیلومتر مربع و جمعیتی بالغ بر 3.791 نفر دارد. این جزیره متشکل از ۳ کوه آتشفشانی می‌باشد.

فرهنگ

مردم ایستر در طول تاریخ سیستم خط تصویری ویژه خود بوجود آوردند. دست ‌نوشته‌های آن ها نیز مانند ابعاد دیگر جامعه دور افتاده و مرموزشان هنوز قابل فهم نیستند. هرگز روی جزیره بیش از ۷۰۰۰ نفر زندگی نکرده ‌اند. حدودا بعد از سال ۱۶۰۰ م فرهنگ آن ها به طور ناگهانی و با شدت رو به زوال نهاد. مهم‌ ترین مظهر فرهنگی جزیره ایستر، موآی‌ها هستند که ۲۸۸ تای آن روی سکوهای عظیمی به نام آهو، ایستاده‌اند. فاصله این سکوها از هم حدود یک و نیم مایل است و یک نوار تقریباً سراسری به دور جزیره بوجود آورده اند. ۶۰۰ موآی دیگر، که در مراحل مختلف تکامل هستند، در سرتاسر جزیره پراکنده‌اند. حتی در معادن و کنار جاده‌های قدیمی و کنار ساحل. بسته به اندازه و وزن موآی‌ها، تخمین زده می‌شود که بین ۵۰ تا ۱۵۰ نفر برای حمل آن ها توسط غلطک های چوبی و سورتمه روی آن نیاز بوده. برخی از موآی‌ ها دارای کلاه یا تاج های قرمز رنگی هستند که دلیل آن نامشخص است ولی برخی از باستان شناسان می‌ گویند که اینگونه موآی‌ها مفهوم آیینی خاصی داشتند و یا شاید برای یک طایفه یا خانواده بخصوصی مقدس بوده اند.بر طبق آخرین تحقیقات باستان شناسانی، ۸۸۷ مجسمه سنگی یکپارچه در موزه و در جزیره شناسایی شده است.

آهو (Ahu)

تقریباً در امتداد تمای خطوط ساحلی به جز ارونگو و پویکو پنینسولا می‌توانید سکوهایی به نام آهو را بیابید. اصل و منشأ آن ها به قربانگاه های قدیمی پلی نزیایی برمی گردد که به ابعاد بسیار بزرگ ‌تری توسعه یافته‌ است. از ۳۱۳ آهو باقیمانده تنها ۱۲۵ تا از آن ها یک موآی را حمل می‌کنند. آهویی که در تونگاریکی بزرگ ‌ترین و بیشترین موآی را یعنی مجموعاً ۱۵ عدد دارد.

دیوارهای سنگی

یکی دیگر از مثال های سنگی این جزیره دیوارهای مشهور در «ویناپو» (Vinapu) می‌باشد. که بدون استفاده از ملات ساخته شده و بدقت سنگ ها با هم چفت شده‌اند. این موضوع کاملاً شبیه دیوارهای تمدن اینکاها در پرو است.

خانه‌های سنگی

تعداد ۱۲۳۳ خانه سنگی ما قبل تاریخ که «توپاً (Tupa) نامیده می‌شود، وخانه مرغ ها (Hare Moa) که بعداً بوجود آمد، برجسته ‌ترین خانه‌های به جامانده در این جزیره‌است. خانه‌های سنگی حدود ۶ متر عرض با ساختاری استوانه‌ای شکل و سقفی طاقدار می‌باشد. ورودی این خانه‌ها بسیار پایین است و وارد شدن تنها با سینه خیز رفتن امکان پذیر است. در سال ۱۸۸۲، آلمان ها چند خانه را حفاری کرده و باقیمانده‌های انسانی در داخل خانه‌ها پیدا کردند. مردم محلی به آن ها گفتند که این مکان ها، استراحتگاه شاهان و روسای جزیره ایستر بوده‌اند. هر خانه دو حفره کوچک داشت. اگر روح یک دشمن از یکی از آنها وارد شد، روح مرحوم بتواند از دیگری فرار کند. نکته قابل توجه اینست که تعداد باقیمانده خانه‌های سنگی و موآی‌ها تقریباً نزدیک به هم است و این شاید به این معنی است که برای هر شخص که در یک خانه سنگی دفن می‌شده، یک موآی ساخته می‌شد. استفاده خانه‌های سنگی به عنوان قبر، به نظر می‌رسد که هم‌زمان با تولید موآی و زوال نیایش اجداد و نیاکان متوقف شد. در طی آشفتگی قرن ۱۸، به نظر می ‌رسد که جزیره نشینان شروع به دفن مرده‌هایشان میان خانه‌های آهوس (سکوی موآی) کرده‌اند و از خانه‌های سنگی به عنوان پناهگاه مرغ ها استفاده کردند.

حقایق ثبت شده

جزیره ایستر به دست روسای قدرتمند قبیله اداره می‌شد. در طول دوره ‌ای که جزیره رو به زوال نهاده بود، یک سیستم عجیب برای انتخاب رئیس قبیله، بوجود آمد. قوی ‌ترین جنگجویان تا جزایر همسایه، جایی که پرنده دریایی مهاجر، چلچله سیاه، تخم گذاری می‌کند، شنا می‌کردند. آن ها به دنبال اولین تخم فصل، جزیره را جستجو می‌کردند. اولین جنگجویی که یک تخم پیدا می‌کرد به مدت یکسال رئیس قبیله می‌شد.

رونگورونگو

وجود یکی از دستخط‌ های رمز ناگشوده جزیره ایستر که رونگورونگو (Rongorongo) نامیده می‌شود، توسط یک مسیونر فرانسوی در سال ۱۸۶۴ گزارش شد. در آن زمان ، چندین جزیره نشین ادعا می ‌کردند که که می‌توانند آن را بخوانند اما تمام تلاش ها بی نتیجه ماند. با توجه به اینکه تنها یک قسمت کوچک از جمعیت باسواد بودند، رونگورونگو یک امتیاز حکومت کردن بر خانواده‌ها و کشیشان بوده ‌است. از صدها میز و صندلی و وسایل چوبی که رونگورونگو روی آن حکاکی شده، تنها ۲۶ عدد سالم مانده و تمام آن ها در موزه‌های سراسر دنیا است و هیچ کدام در جزیره نمی‌باشد. تمام تلاش ها برای رمز گشایی این متن بی حاصل بوده است. انجمن علمی حتی نمی‌تواند بگوید که آیا رونگورونگو یک شکل نوشتاری است یا نه. اگرچه افسانه‌ها می‌گویند که هوتوماتوآ میزهای اولیه را با خود به این جزیره برای اولین بار آورد. همچنین اینگونه احتمال داده می‌شود که در معرض قرار گرفتن جزیره نشینان با نوشته‌های غربی در طی بازدید اسپانیایی‌ها در سال ۱۷۷۰ موجب شده تا آن ها از شیوه حکومت و قانونگذاری آن ها الهام گرفته و رونگورونگو را به عنوان یک ابزار مذهبی ایجاد کنند.

جاده‌های ایران خاطرات خوشایندی به یاد نمی‌آورند، حداقل، آن چیزی كه این روزها در رسانه‌ها می‌توان خواند آمار تصادفات است كه تقصیرش را به گردن جاده‌ها می‌اندازند، بماند كه جاده‌های ایران بی‌تقصیرترینند.
در این آمار اما چیزی كه برای ایرانگردان واضح و قرار است برای ایران دوستان و اهالی گشت و گذار هم بدیهی باشد، زیبایی‌های فراوان جاده‌های ایران است؛ جاده‌هایی كه خود جاذبه‌اند و مشوقی برای آن كه دل به آنها بسپاری و بروی. در این جا به ده جاده زیبای ایران پرداختیم؛ جاده‌هایی كه از كرانه‌های شمال تا دشت‌های جنوب كشیده شده است.
سپیدان ـ نورآباد
جاده‌های شمالی استان فارس در پاییز، زمستان و بهار تصاویری بهشت‌آسا می‌آفرینند. جاده سپیدان به یاسوج، دشت ارژن، دشت برم، جاده شیراز به سپیدان و سپیدان به نورآباد از زیباترین این جاده‌ها هستند. مزارع و زمین‌های كشاورزی، دشت‌های وسیع و كوه‌های زیبا به راستی بی‌بدیل‌ترین مناظر جاده‌های ایران را تصویر می‌كنند.

پوشش گیاهی انبوه درختان بلوط، بنه، كلخنگ، بادام وحشی، انجیر كوهی، تمشك، سپیدار و آویشن تنها برخی از گیاهان متنوعی هستند كه مناظری رنگارنگ را در دو سوی جاده می‌آفرینند. با این حال شاید كمترین میزان شهرت را این جاده‌ها در میان گردشگران عادی دارند.
كرند غرب ـ بابایادگار
جاده‌های كوهستانی استان كرمانشاه با طبیعت متفاوتی كه پیش روی گردشگران قرار می‌دهد از دیدنی‌ترین جاده‌های ایران به شمار می‌آیند. یكی از بكرترین آنها خروجی بابایادگار از جاده كرند غرب به سرپل ذهاب است.

دو طرف جاده جنگل‌های بلوط و تپه‌های سبز و زرد نگاهتان را مجذوب و سرگردان می‌كند و دیواره‌های سنگی عجیبی كه گهگاه اطرافتان می‌بینید شكلی اسطوره‌ای به جاده می‌دهند. چسبیده به جاده بابایادگار آبشار گمنام، اما بی‌مانند ریجاب را هم می‌توانید ببینید كه ارتفاع آن بیش از 150 متر تخمین‌زده می‌شود.
گردنه حیران
بسیاری از قدیمی‌ترها وقتی می‌خواهند زیباترین جاده‌ای كه رفته‌اند را نام ببرند نیازی به زمان زیادی برای انتخاب ندارند. گردنه حیران در غرب شهرستان آستارا یكی از مسیرهای اصلی ارتباطی اردبیل به گیلان است.

این گردنه از یك سو مشرف به كوه‌های پوشیده از جنگل‌های انبوه و از سوی دیگر مشرف به دره‌ای است كه رود آستاراچای از آن عبور می‌كند. رودی كه تعیین كننده مرز ایران و جمهوری آذربایجان (آران) است.
پیچ‌های تند جاده‌ای كه همچون ماری عظیم‌الجثه در جنگل‌های مه‌آلود و سبز حیران پیچ می‌خورد راهی به جز توقفی هرچند كوتاه پیش رویتان باقی نمی‌گذارد؛ آن هم برای تماشا.
جاده‌هایی كه استان گیلان را به استان اردبیل متصل می‌كند، از دیدنی‌ترین جاده‌های جنگلی ایران به حساب می‌آیند. جاده ماسال به خلخال بویژه در منطقه «اولسبلنگاه»، جاده ماسوله به خلخال كه یكی از برنامه‌های ثابت پیاده‌گردی طبیعت‌گرد‌های حرفه‌ای است ومعروف‌تر از همه جاده اسالم به خلخال از این جاده‌ها هستند
اسالم ـ خلخال
جاده‌هایی كه استان گیلان را به استان اردبیل متصل می‌كند، از دیدنی‌ترین جاده‌های جنگلی ایران به حساب می‌آیند. جاده ماسال به خلخال بویژه در منطقه «اولسبلنگاه»، جاده ماسوله به خلخال كه یكی از برنامه‌های ثابت پیاده‌گردی طبیعت‌گرد‌های حرفه‌ای است ومعروف‌تر از همه جاده اسالم به خلخال از این جاده‌ها هستند.

مسیر پیچ در پیچی كه اسالم و خلخال را در دو استان اردبیل و گیلان به هم متصل می‌كند، شما را به دنیایی دیگر می‌برد.
دامنه‌های سرسبز، گله‌های گوسفند، كلبه‌های چوبی روستایی و مه كه گاهی زیر پایتان و گاه تا روی جاده پیش می‌آید تابلوهایی هستند كه در این جاده به نمایش گذاشته شده‌اند.
هجیج ـ اورامانات
بسیاری از گردشگران جاده پاوه تا هجیج را برای دیدن این روستای زیبای كردنشین پیموده‌اند، اما اغلب نمی‌دانند‌ اگر همین جاده را تا انتها بروند با مناظر بكر و بدیعی از رودخانه پرآب سیروان، آبشارها و چشمه‌های گوناگون روبه‌رو می‌شوند. كبابی‌های بین راه در منطقه بل‌بر با گوشتی بی‌مانند از شما پذیرایی می‌كنند.

عرض كم، ریزش هر از گاه كوه، شیب تند و طرح هندسی عجیب این جاده نیز هیجانی به یاد ماندنی را برای گردشگران رقم می‌زند. در برخی نقاط جاده باغ‌های سرسبز و در برخی نقاط مرتفع چند‌متر برف؛ تنوع آب و هوایی بی‌مانندی را به شما هدیه می‌دهد.
سراوان ـ فومن
این بار كه از جاده رشت به شمال كشور می‌روید نرسیده به رشت جاده دست‌چپتان را كه به فومن می‌رود انتخاب كنید. جدای از سرسبزی بی‌همتا و بكرش، اگر پاییز یا زمستان و بویژه در ساعات اولیه صبح به این جاده برسید، با دیدن مه صبحگاهی كه بر رنگ قهوه‌ای مات درختان در زمینه آبی آسمان نشسته، رویایی در بیداری را تجربه می‌كنید.

از دیدنی‌های این جاده موزه بزرگ روستایی گیلان است كه نمونه‌هایی از انواع خانه‌های روستایی گیلان را در دل جنگل‌های بكر سراوان پنهان كرده است.
طبس ـ خور و بیابانك
جاده‌های كویری تنها به دلیل بافت بیابانی اطرافشان زیبا نیستند. اگر در یك غروب زمستانی یا حتی پاییزی در جاده طبس به خور و بیابانك باشید ممكن نیست باور كنید كه جاده از میان دریا نمی‌گذرد. بازتاب نور رنگارنگ در هر دوسوی جاده، دریایی را پیش چشمانتان ترسیم می‌كند كه دریا نیست، اما تا آن را لمس نكنید باور نخواهید كرد كه فقط نمك سراسر چشم‌اندازتان را فراگرفته است.

دیدنی‌هایی همچون تل‌ماسه‌ها، قلعه‌های اسماعیلی، درختان كهنسال و سدهای تاریخی ‌كه به این و هم شگفت‌انگیز اضافه كنید، دلایل كافی برای سفر به طبس را خواهید یافت.
جم ـ فیروزآباد
جاده جم به فیروزآباد كه مركز استان فارس به عسلویه در كرانه خلیج فارس را بسیار نزدیك كرده است، از جاده‌های بسیار دیدنی جنوب كشور است. در آغاز، جاده‌ای كوهستانی با شكل‌های خیالی و شگفت‌انگیز دو طرف جاده را گرفته است، اما هرچه بیشتر وارد استان فارس می‌شوید جاده سبزتر و طبیعت شگفت‌انگیزتر می‌شود.

تنگه‌های اطراف جاده بویژه شكاف «هایقر» تصاویری همچون «گراند كانیون» را برایتان تصویر خواهد كرد با این تفاوت كه این جاده‌ها هم سبزترند و هم در عمق این شكاف رودخانه‌ای پرآب جاری است.
جندق ـ معلمان
اگر به تصاویر شگفت‌انگیز، وهم‌آلود و زیبای كویری علاقه‌مندید، جاده جندق به معلمان را ازدست ندهید. این جاده از قلب كویر مركزی ایران می‌گذرد و جنوب و شمال آن را به هم وصل می‌كند. به احتمال زیاد در طول جاده تنها خواهید بود و هنگام طی مسافت حدود 200 كیلومتری این جاده انواع بافت‌های عجیب و غریب كویری را مشاهده خواهید كرد.

در برخی نقاط در دوسویتان تا خط افق حتی بته‌ای خار دیده نمی‌شود و گاهی تپه‌های سرخ رنگ خاكی همه میدان دیدتان را می گیرد. سكوت كویر را اینجا می‌توانید تجربه كنید، از جندق در نزدیكی شهرستان خور و بیابانك استان اصفهان تا معلمان در نزدیكی دامغان استان سمنان.
كرج ـ چالوس
نمی‌توان از جاده‌های ایران سخن گفت و از جاده چالوس یاد نكرد. این جاده كه سال 1312 كرج و چالوس در دو سوی البرز را به هم متصل كرده، خاطرات سفر بسیاری از ایرانیان را رقم زده است. كارگران را برای حفر تونل كندوان در دل كوه با یك سكه پنج ریالی تشویق می‌كردند و معروف است كه به ازای هر كلنگ به كارگران این مبلغ را می‌دادند.

از دره‌های سرسبز آغاز راه گرفته تا دیواره‌های سنگی ارتفاعات بلند البرز، مناظری آشنا و به یاد ماندنی برای ایرانیان به شمار می‌آیند، تا جایی كه بسیاری از ایرانیان اصطلاحات به «جاده» رفتن را مترادف با این جاده می‌دانند. فرعی‌های این جاده مانند جاده‌های یوش، شهرستانك و كلاردشت نیز هر‌یك‌زیبایی‌های خاص خود را دارند.

درویش خان که کر و لال بود و به کشاورزی مشغول بود، سال 86 در سن 90 سالگی درگذشت و در میان درختان باغ سنگی دست ساز خود به دستان سرد خاک سپرده شد. پیرمرد سال 1355 در فیلم «باغ سنگی» پرویز كیمیاوی بازی کرد و این فیلم در جشنواره‌های داخلی و خارجی بسیاری شرکت داده شد.

باغ سنگی که شاید بتوان درختان آن را نمونه‌های خوبی از هنر مفهومی برشمرد، در 45 كیلومتری جنوب شرقی سیرجان و در نزدیك روستای بلورد قرار دارد. این باغ منحصر به فرد و بی نظیر تا به حال سوژه عکاسان و خبرنگاران بسیاری بوده است.

باغ ایرانی به عنوان ساختاری کامل، نشانه اعتراض مردی است که روزگاری از راه همین درختانی که حالا خشک شده اند و نابارور، روزگار می گذرانیده است.

درختانی که باروری‌شان ختم به رویش سنگ از دل شاخه‌هایشان است، سنگ‌هایی که روزگاری در کسوت واژه ‌های ناگفتنی پیرمردی بی زبان به کمک او آمده‌اند و روی شاخه‌ها سوار شده اند.

این باغ بی شک از زیباترین و خاص‌ترین جاذبه‌های گردشگری استان کرمان و صد البته کشور محسوب می‌شود و قطعا نمونه آن را در هیچ جای دیگری نخواهید دید.

جاذبه گردشگری ناشناخته ایران

سرزمینی ‌كه نمی‌شناسیم

شیراز را به تخت‌جمشید و حافظیه و شاهچراغش می‌شناسیم، یزد را به بادگیرهای سرو مانندش، اصفهان را به زنده‌رود كم‌آبش، به میدان نقش جهان دود گرفته و به چهل‌ستون شگفتش و تبریز را هم به بازار رویایی‌اش؛ اما بسیاری از دیدنی‌های این شهرها پشت شهرت این جاذبه‌ها پنهان شده‌ است. این جاذبه‌ها گاهی آنقدر شگفت‌ است كه نه‌تنها با جاذبه‌های مشهور آن قدرت برابری دارد، بلكه بسیاری از آنها كهن‌تر و عظیم‌تر و زیباتر هستند. این هفته به سراغ 10 جاذبه گردشگری در ایران رفته‌ایم كه تنها به این دلیل كه مشهور نیستند، دیده نشده‌اند.

برج قربان؛ مهد تمدن

همدان شهر كهن و افسانه‌ای، با سابقه درخشان و فرهنگ غنی خود از همان آغاز، مهد تمدن، علم و هنر و حكمت و عرفان بوده اما این شهر مانند دیگر شهرهای ایران دارای جاذبه‌های بسیاری است كه یكی از این جاذبه‌های ناشناخته برج قربان در محله زندی‌ها نزدیك دبیرستان ابن سیناست. این بنا از یك برج 12 ضلعی آجری با گنبد هرمی‌ شكل 12 ترك آجری تشكیل شده و روی طاق سردابه این برج سنگ‌نوشته‌ای وجود دارد كه قدمت آن به سال 1009 هـ.ق می‌رسد. بعد از دیدن این برج می‌توانید با تله‌كابین بالاتر رفته و از میدان میسان گذشته و از آبشار و كتیبه‌هایی كه نشان از فرهنگ و تمدن ایران دارد هم دیدن كنید.

شهر سی‌سخت؛ نگین دنا

در 35 كیلومتری شهر یاسوج در دامان طبیعتی شگفت‌انگیز، تابلویی زیبا از نقاشی آفرینش را مشاهده می‌كنید كه مسحور و مجذوب آن می‌شوید. اینجا سی‌سخت یكی از شهرهای كهگیلویه و بویراحمد در جنوب غربی ایران است. آبشارها، چشمه‌ها، كوه‌ها و دریاچه‌هایی كه شاید در هیچ جای دنیا نمونه آن را هم نیز ندیده باشید. منطقه‌ای با آب و هوایی كوهستانی و طبیعتی شگفت‌انگیز كه مسافران نوروزی و گردشگران را مبهوت خود می‌كند.

آبشارهای خروشان مانند آبشار ناری و كوه‌گل كه از جمله مهم‌ترین آبشارهای سی‌سخت است. بزرگ‌ترین و پرآب‌ترین چشمه در سی‌سخت قرار دارد كه به چشمه «میشی» معروف است كه در پایین گردنه بیژن قرار گرفته و آب آن زمین‌های زراعی ده بزرگ سی‌سخت را آبیاری می‌كند. چشمه سردو، چشمه تاگی و چشمه طوف مشرف بر شهر توریستی سی‌سخت هستند.

این چشمه‌ها در مسیر صعود به قله دنا قرار دارند و در تمام فصول سال دارای آبی گوارا و خنك هستند.از آنجا كه سی‌سخت در دامنه دنا از رشته‌كوه‌های زاگرس واقع شده است، اطراف آن را كوه‌هایی زیبا از جنگل بلوط با پوشش خاص طبیعی فرا‌گرفته است. پس فراموش نكنید بعد از خواندن فهرست 10تایی‌های ما نوروز را در زیباترین و ناشناخته‌ترین نقاط ایران سپری كنید.

كردخورد ؛ تالاب‌ زیبایی‌

تالاب كردخورد كه آق‌گل نیز نامیده می‌شود در نزدیكی روستایی به همین نام و در جنوب دشت نهاوند قرار گرفته است. پوشش گیاهی خاص و زیبای این تالاب به همراه وجود كوهی به نام كت در كنار آن چهره‌ای زیبا و شگفت‌انگیز از طبیعت را به‌نمایش گذاشته و منظره‌ای بی‌نظیر را در برابر چشمان هر رهگذری ترسیم می‌كند. در كنار پوشش گیاهی ویژه منطقه، این تالاب زیستگاه پرندگان زیبایی هم هست كه روح زندگی به آن بخشیده‌اند، پرندگان مهاجری نظیر فلامینگو، مرغ باران، حواصیل، آب‌چلیك، گونه‌های مختلف اردك، غاز و كاكایی در این تالاب زندگی می‌كنند. اگر دوست دارید یكی از كم‌نظیرترین و زیباترین منظره‌های طبیعی غرب ایران را به تماشا بنشینید، به شما توصیه می‌كنیم در پایان زمستان و آغاز بهار به این شهر سفر كنید و دیدن تالاب كردخورد را نیز از یاد نبرید.

دوستداران بناهای تاریخی و هنری در سفر به نهاوند می‌توانند آثار مورد علاقه خود را بازدید كنند، زیرا این شهر از حیث داشتن آثار باستانی بسیار غنی بوده و شما می‌توانید با در دست‌داشتن فهرست بناهای مهم در نهاوند به بازدید از آنها بپردازید و از سفر خود لذت ببرید.

سِرو؛ مرز زیبایی

شهر سرو در ۵۵ كیلومتری و در شمال غربی شهر ارومیه قرار گرفته ‌است. سرو شهری مرزی است و حالتی گمركی و ترانزیتی دارد. سرو به دلیل قرار گرفتن در نزدیكی كوه‌های بلند مرزی دارای آب و هوایی سردسیر و كوهستانی است و منطقه‌ای بكر و زیبا به حساب می‌آید. مرز سرو یكی از دروازه‌های كشور تركیه هم هست. در مسیر منتهی به مرز تك مغازه‌هایی دیده می‌شود كه به آن بازارچه مرزی می‌گویند، اما بازارچه مرزی اصلی روبه‌روی پمپ بنزین در همان نزدیكی است كه از 2 قسمت تشكیل شده كه سمت چپ آن مخصوص كفش و سمت راست این بازارچه ویژه لباس است. علاوه بر دیدن این منطقه زیبا و پردرخت می‌توانید خریدهای عید را نیز از این بازار انجام دهید.

سُنقر؛‌ مرغی‌ شكاری

شهر سنقر در ۸۵ كیلومتری شمال شرقی كرمانشاه قرار دارد. در حال‌ حاضر سنقر از نواحی‌ جالب‌ توجه‌ و زیبای‌ استان‌ كرمانشاه‌ است‌ كه‌ در جلگه‌ هموار و زیبایی‌ واقع‌ شده‌ و اطراف‌ آن‌ را رودخانه‌، سبزه‌زار، باغات‌ و بیشه‌زار فراگرفته است. همچنین قله‌ كوه‌های آن تا اواخر تابستان از برف‌ می‌درخشد و از جهات طبیعی دارای‌ ارزش‌های جهانگردی است و بومیان این منطقه می‌گویند در دوران سلجوقیان این شهر دارای مرغی شكاری به‌نام سنقر بوده كه فقط در این شهر وجود داشته و در هیچ جای ایران این گونه وجود نداشته است. به همین دلیل نام این شهر را سنقر گذاشته‌اند. سنقر از شمال‌ به شهرستان ‌قروه، از شمال‌شرقی‌ به ‌شهرستان سنندج، از شرق به شهرستان اسدآباد و از جنوب‌ و ‌جنوب شرقی به شهرستان كرمانشاه محدود می‌شود. غارهای آوازكبوتر در جاده سنقر ـ كرمانشاه، قلعه بزه‌رود در روستای بزه‌رود و گور دخمه دربند در سنقر از جمله مكان‌های تاریخی و دیدنی شهرستان سنقر به شمار می‌آیند. اما بد نیست در این میان سری به سراب سنقر ـ كه در 5 كیلومتری جاده سنقر به كرمانشاه و در مجاور روستای تازه‌آباد قرار دارد ـ بزنید. آب این سراب دیدنی از زیر كوه سراب به سرعت و با فشار به صورت فواره بیرون می‌ریزد و در زمستان‌ها گرم و در تابستان‌ها سرد است. آب گوارای این سراب، آب آشامیدنی روستاهای اطراف را تامین می‌كند و سپس به رودخانه قره‌سو می‌ریزد.

غار كَلماكره؛ ششمین گنجینه بزرگ جهان

استان لرستان نیز یكی دیگر از استان‌هایی است كه در فهرست 10 تایی ما قرار گرفته است.

این استان جاذبه‌های طبیعی فراوانی دارد كه می‌توان از جمله آنها به آبشار آب سفید، آبشار بیشه، پل شكسته و پل كشكان، دریاچه شط تمی و غار كوگان اشاره كرد كه شاید بسیاری از این نقاط زیبا را دیده باشید اما این بار غاری زیبا كه از دیدها پنهان شده است مسافران نوروزی را به سمت خود می‌كشاند.

غار كلماكره در شرق یكی از آخرین كوه‌های شهرستان پلدختر قرار گرفته است. پیشانی غار 5‌/‌1 متر جلوتر از پایین دهانه آن است و به همین دلیل این غار از دیدها پنهان است. اما در سال‌هایی نه چندان دور چوپانی این غار را پیدا كرد و توانست ششمین گنجینه بزرگ جهان را از آن ایران كند كه بسیاری از اشیای به جای مانده از دوره هخامنشیان (كه در موزه‌های خارج از كشور نگهداری می‌شود) از این غار شگفت‌انگیز بیرون آمده است.

كَهَك و وشنوه؛ تاریخ به روایت غار

علاوه بر دیدن و خرید از بازار سنتی قم كه به محض ورود به شهر بوی عطر آن به مشام می‌رسد و سال‌هاست میزبان مسافرانی است كه سوهان و مهر و سجاده می‌خرند سری هم به دریاچه نمك بزنید كه زیبایی مسحوركننده‌ای دارد. این دریاچه بخشی از كویر نمك است كه در شرق قم واقع شده و فقط زمستان‌ها آب دارد. حضور ورقه‌های نمك و برداشت آن كه از اوایل تابستان در منطقه جنوبی این دریاچه آغاز می‌شود، زیبایی خاص خود را دارد. دریاچه حوض سلطان نیز یكی از معروف‌ترین دیدنی‌های این شهر است. اما زیباترین نقطه قم در 60 كیلومتری این شهر در كوه اردهال است كه 4 غار در این نقطه وجود دارد كه در داخل یكی از آنها به نام غار وشنوه منبع عظیمی از آب یافت می‌شود. این آب از شكاف كوه سرازیر شده و به صورت چشمه فوران می‌كند. همچنین شهر كهـك از 3 سمت مشرف به ارتفاعات است و دره زیدان در شرق آن قرار دارد. این شهر دارای آب و هوایی معتدل است. حضور امامزاده زینب خاتون(ع)، خانه ملاصدرا و غار معروف كهك عامل مهمی برای جذب گردشگران به این منطقه است. غار كهك در 30 كیلومتری قم قرار دارد كه توصیه می‌كنیم دیدن آن را از دست ندهید.

روستای كِشه؛ روستای مساجد

روستای كشه در فاصله 35 كیلومتری شهرستان نطنز و100 كیلومتری اصفهان قرار دارد. روستای كشه با رشته‌كوه‌های فراوانش كه معروف‌ترین آن كوه كركس است، آب و هوایی كوهستانی دارد. كشه از زیباترین روستاهای ایران است كه باغ‌های فراوانش هنوز نتوانسته‌ است آن طور كه باید و شاید این روستا را بشناساند.

كشه دارای 19محله به نام‌های خاك سفید، هنویه، در حسینیه، در گاراژ، باغلا، پریار، ورتخته، اسبر، پاكمر، ماهیه، روی قلعه، در حمام، الله‌آباد، گهر، كربلایی‌علی، باغناره، مارچون، لاجه و سرچشمه بوده كه دیدن این محله‌ها خالی از لطف نیست. همچنین مساجد زیبای این روستا حال و هوایی دیگر به كشه داده است.

طارم؛ هندوستان ایران

طارم یكی از شهرستان‌های استان زنجان است كه در شمال این استان قرار گرفته است. عبور رودخانه عظیم قزل‌‌اوزن و ریزابه‌های متعدد آن از منطقه طارم، باعث آبادانی و رشد كشاورزی و دامداری در این منطقه شده است. وجود كهنسال‌ترین درختان استان زنجان در این شهر به همراه آثار طبیعی و جاذبه‌های تاریخی، استعداد جهانگردی ویژه‌ای به این منطقه داده است. قسمتی از دریاچه سد سفید رود كه در شهر طارم واقع شده، دامنه ارتفاعات، جنگل‌ها، چشمه آب‌معدنی الله‌بلاغی، غار خرمنه‌سر، روستای تشویر، روستای شاه‌نشین و دیگر روستاهای ییلاقی با آب و هوای مناسب، چشم‌انداز باغ‌ها و كشتزارهای برنج كه زنجان را هندوستان ایران كرده است، همگی از جاذبه‌های طارم است كه به همراه سكوت و آرامش دلپذیر، مقدمات استراحت كم‌نظیر و دلچسبی را برای مسافران نوروزی فراهم می‌كند. همچنین قلعه شمیران، قلعه سانسیز، بنای امامزاده حیدر، بنای امامزادگان عوف و هاشم(ع)، چهار طاقی‌های طارم، آتشكده تشویر، آتشكده الزین و آتشكده پیرچم از جمله بناهای ارزشمند و دیدنی شهرستان طارم هستند كه در كنار طبیعت زیبا و منحصر به فرد منطقه ارزش‌های توریستی و تفرجگاهی طارم را نشان می‌دهد.

نكارمن‌؛ شهر رودها و چشمه‌ها

نكارمن یكی از روستاهای شهرستان شاهرود است. این روستا در دهستان خرقان در بخش بسطام قرار گرفته است. روستای نكارمن یا نوكارمن در فاصله 25 كیلومتری شمال شاهرود و قبل از مجن واقع است. پس از طی 13 كیلومتر در جاده شاهرود به مجن، وارد جاده فرعی روستای نكارمن می‌شویم كه در ادامه این مسیر و در دامنه كوه شاهوار، آبشار كوچك و زیبای آن نشانه‌ای برای صعود كوهنوردان به حساب می‌آید. روستای نكارمن و روستای تاش، از مسیرهای اصلی صعود به‌قله شاهوار است. رودخانه فصلی نكارمن به طول 15 كیلومتر از دامنه‌های جنوبی رشته كوه شاهوار و از چشمه‌های زلال آن منشا می‌گیرد و در ادامه به رودخانه تاش می‌پیوندد. این رودخانه در فصول گرم سال خشك می‌شود. همچنین مناطق زیبایی مانند قطار زرشك و چشمه هفت‌رنگ فرحزاد نیز از دیدنی‌های نكارمن به حساب می‌آید. این محل یكی از جاذبه‌های شهر شاهرود است كه تنها برای افراد بومی آنجا شناخته شده است. این محل بكر یكی از مكان‌هایی است كه می‌تواند گردشگران را شگفت‌زده كند.